Op 10 augustus is de shortlist voor de Hebban Thriller Debuutprijs 2017 bekend gemaakt. Wij van We love Crime stellen een paar vragen aan de debutanten. Wij hopen dat jullie hierdoor de auteur achter het debuut wat beter leren kennen.

Om het een beetje overzichtelijk te houden stellen we eerst de vraag en daaronder komt dan het antwoord van elke debutant. Het zijn in totaal 6 debutanten. Om het artikel niet te lang te maken krijgen jullie vandaag de antwoorden in willekeurige volgorde van Eva Keuris, Dannis Kramers en Chantal en Priscilla van Gastel. Volgende week volgen de andere 3 debutanten.

Waarom heb je dit boek geschreven, waar haalde je je inspiratie vandaan en waarom heb je specifiek voor het thriller genre gekozen?

Eva Keuris: Ik werd geïnspireerd door verschillende waargebeurde zaken, zoals de moord op het Engelse jongetje James Bulger, de West Memphis Three in Amerika en ook andere zaken waarin het niet duidelijk is of de veroordeelden ook de daadwerkelijke daders zijn, zoals bijvoorbeeld de Deventer Moordzaak, Amanda Knox en Oscar Pistorius. Het leek me interessant zo’n zaak te beschrijven vanuit het perspectief van een schrijver die het gaat uitpluizen en daardoor steeds meer betrokken raakt bij het onderwerp waardoor alles wat duidelijk leek begint te schuiven.
Voor een genre heb ik niet zozeer gekozen, ik heb het boek geschreven wat ik zelf graag zou willen lezen en dat zit vaak op grens tussen een thriller en een literaire roman.

Dannis Kramers: Ik heb het boek geschreven omdat ik wilde kijken of ik een lang, spannend en vlot geschreven verhaal op papier kan krijgen. Ik wilde een verhaal schrijven dat vooral ikzelf graag zou willen lezen. Misschien is King Coke daarom ook harder, cynischer, meedogenlozer maar in mijn ogen ook grappiger dan de meeste andere thrillers. Het is zonder enige conventie geschreven. Ik hoefde met helemaal niemand rekening te houden. Ik heb me ook niet verdiept in hoe je een verhaal schrijft, ik ben gewoon begonnen met schrijven. Later heb ik pas bedacht om het aan een paar uitgeverijen aan te bieden. 

Inspiratie heb ik niet zozeer uit boeken, maar vooral uit films gehaald: regisseurs als Quinten Tarantino, Martin Scorsese en Guy Ritchie maken films die donker zijn, met een hoop zwarte humor en (meestal) ook met veel snelheid. Hun films Pulp Fiction, Goodfellas en Snatch zijn de voorbeelden die tijdens het schrijven altijd door mijn hoofd hebben gespookt.

Ik heb gekozen voor het thriller genre, omdat dit zich het beste leent om met sterke suspense en cliffhangers toe te werken naar een spannende ontknoping.

Chantal en Priscille van Gastel:  Zonder jou gaat over een kind met een ernstige gedragsstoornis, waardoor hij als het ware gewetenloos is. Het onderwerp leek steeds opnieuw op ons pad te komen in de vorm van documentaires en artikelen. We kwamen er steeds meer over te weten en we vonden het zo aangrijpend dat we bijna meteen aanvoelden dat hier een boek in zat. Het idee voor Zonder jou was geboren. We hebben dus niet specifiek gekozen voor het trillergenre. Die keuze diende zich aan vanwege de heftigheid van het onderwerp. We wisten meteen dat het een duister verhaal zou worden en zeker naar het einde toe werd het steeds duidelijker dat dit geen roman kon worden.

Waarom vind jij dat je de Hebban Debuutprijs 2017 moet winnen en wie zou jij in de top 3 van de shortlist zetten?

Eva Keuris: Omdat ik heb geprobeerd echt iets anders te doen. Mijn allereerste idee was het schrijven van een true crime boek over een fictieve misdaad. Dat was volgens mij nog nooit gedaan. Ik heb geprobeerd verschillende schrijfstijlen toe te passen om het journalistieke, true crime gedeelte een zo realistisch mogelijk gehalte te geven. Daarnaast is er een subjectieve vertelstem, die van Stella, die steeds meer emotioneel betrokken raakt en daarmee haar aanvankelijke objectiviteit begint te verliezen. Dat was moeilijk om te doen. Over de andere genomineerden kan ik niet oordelen, ik ben er nog niet aan toegekomen hun boeken te lezen.

Dannis Kramers: Als lezers eens wat anders willen, als ze af willen wijken van de reguliere paden van een spannende, maar misschien wat brave thriller, dan moeten ze echt King Coke lezen. Het boek is over-de-top met een dikke knipoog, maar wat ik van veel mensen hoor ook een echte page-turner, waarvan je de helft van de tijd denkt: ‘WTF, hoe verzin je dit!? En wat gaat er nu weer gebeuren?!’  

Of ik daarmee de debuutprijs verdien weet ik niet. Ik krijg veel leuke reacties van totaal onbekenden op wat ik heb geschreven. Dat vind ik te gek. Een prijs zou de kers op de taart zijn.

Wie ik in de top 3 zou zetten? Geen idee. Ik heb helaas nog geen enkel boek van mijn concurrenten gelezen. Te druk met mijn reguliere werk. En als ik al even tijd heb om te lezen, duik ik vol in de serie van Jan Guillou: ‘Drie broers, twee oorlogen, één eeuw’ en daar zit ik pas op de helft … nog 3 boeken te gaan.

Chantal en Priscilla van Gastel: We denken dat alle genomineerden deze prijs ontzettend graag zouden winnen, dus wat dat betreft gunnen we het iedereen. We moeten eerlijk bekennen dat we de andere debuten niet gelezen hebben. We lezen graag en veel, maar door het schrijven hebben we er minder tijd voor dan we zouden willen.
Natúúrlijk hopen we heel erg dat wij de prijs zullen winnen. Vooral omdat we het de allermooist denkbare kroon op een heel bijzonder jaar rondom het verschijnen van ons boek zouden vinden. Het schrijven als duo was een bijzondere ervaring, waarbij het voor Priscilla helemaal nieuw was om een boek te schrijven en waarbij Chantal zich opeens een heel andere routine moest aanmeten. Het was best een spannende beslissing om te debuteren in een ander genre. Om een boek te durven schrijven dat zó anders is.
Het boek heeft ontzettend veel losgemaakt bij lezers, dat blijkt wel uit het feit dat Zonder jou als favoriet geëindigd is in de publiekspoll. We hebben ontroerende en ook beangstigende reacties gehad van lezers die de problematiek rond Mick herkenden. Vanaf het begin stond voor ons voorop dat we het onderwerp met respect wilden beschrijven en de lezersreacties geven wel aan dat dit gelukt is. Toch hebben we de doorbraak naar het grote publiek, vooral naar de thrillerlezers, nog niet weten te maken en daar zou deze prijs waarschijnlijk een mooie bijdrage aan kunnen leveren.

Heb je al een nieuw idee voor een boek in je hoofd of ben je hier ook al mee bezig?

Eva Keuris: Ja, ik heb een redelijk uitgewerkt idee en ben net begonnen met schrijven.

Dannis Kramers: King Coke is het eerste deel van een trilogie. Ik ben net begonnen aan deel 2.

Chantal en Priscilla van Gastel: We willen zeker ook als duo blijven schrijven. Voor nieuwe boeken hebben we meerdere ideeën, zowel voor een vervolg op Zonder jou als voor losstaande boeken. Maar de planning is een uitdaging, want Chantal heeft ook een solo-carrière en Priscilla heeft een baan naast haar werk en heeft daar vorig jaar ook een studie naast gevolgd. Maar er wordt zeker aan gewerkt en we hopen er snel meer over te kunnen vertellen.

Weet je vooraf al hoe het boek gaat en hoe het afloopt?

Eva Keuris: Min of meer. Ik weet waar ik wil eindigen, maar nog niet hoe ik daar kom. In het begin weet ik soms alleen op welke emotie ik wil eindigen, met wat voor gevoel ik de lezer wil achterlaten. Het plot voegt zich daar dan naar.

Dannis Kramers: Voordat ik ga schrijven, weet ik een aantal globale dingen: het begin, een paar personages, de ontwikkeling van het hoofdpersonage, het einde van het verhaal en welke scène ik gebruik voor de opening. Alle verdere details ontstaan tijdens het schrijven.

Chantal en Priscilla van Gastel: Bij Zonder jou hadden we het einde meteen heel helder voor ogen. Vanuit die scène zijn we eigenlijk de rest van het boek gaan bouwen. Tijdens het schrijven van een thriller moet je wel goed weten waar je naartoe werkt. Natuurlijk ontstaan er tijdens het schrijven zijsporen die heel interessant kunnen uitpakken en die ruimte moet je jezelf als schrijver zeker toestaan. Maar tegelijk mag je de plot niet uit het oog verliezen en moet je je steeds afvragen of nieuwe invallen de plot wel dienen. Stiekem vonden we best moeilijk om vast te houden aan de plannen die we voor de ontknoping hadden. Het einde is heftig en we voelden de emotie tijdens het schrijven. Het was af en toe verleidelijk om voor een makkelijkere weg te kiezen, maar dat hebben we niet gedaan.   

Wanneer schrijf je het liefst en heb je een bijzonder ritueel tijdens het schrijven?

Eva Keuris: Ik schrijf wanneer ik kan, het liefst een aantal uur ononderbroken achter elkaar. Wanneer ik volop in een verhaal zit, is het belangrijk om (bijna) elke dag te schrijven zodat ik niet uit het ritme raak. In het beginstadium moet er vooral veel gedacht worden en dat kan beter tijdens een wandeling. Vroeger vond ik het romantisch om ’s nachts te schrijven, maar daar ben ik heel lang vanaf. ’s Avonds kijk ik liever naar een serie of lees ik een boek, dus mijn schrijfwerk moet dan al gedaan zijn. Aan bijzondere rituelen doe ik niet.

Dannis Kramers: Ik schrijf het liefst gewoon overdag. Lekker vroeg beginnen, kijken hoe lang ik het vol hou. Meestal zijn het gewoon heel saai kantoortijden die ik aanhoud. 

Ik heb geen bijzonder ritueel, maar wat misschien anders is dan bij andere schrijvers is dat ik aan 1 stuk door schrijf. Ik neem geen pauze, eet achter mijn laptop en corrigeer als de zinnen eruit rollen helemaal niks. Ik schrijf net zolang tot ik een boekdeel af heb en daarna ga ik pas wat ik heb geschreven lezen en corrigeren.

Chantal en Priscilla van Gastel: Priscilla schrijft naast haar baan, dus komt het schrijven vaak neer op de avonduren en weekenden. Chantal schrijft fulltime, maar schrijft ook regelmatig een hele nacht door. Er is dan geen afleiding van social media en binnenkomende mails. Dan kun je je echt verliezen in de wereld van je boek.

Omdat wij dit boek als duo geschreven hebben, moesten we wel een soort ritueel bedenken om de orde te handhaven. We kwamen op vaste momenten samen om te brainstormen over de komende hoofdstukken. Daaruit ontstond een planning en een verdeling van het werk. Ieder kreeg een aantal scènes toebedeeld die we los van elkaar uitwerkten. Bij de volgende bijeenkomst kwamen we weer samen om de voortgang te bespreken.
Bijgelovige rituelen hebben we niet echt. Maar muziek kan een mooi hulpmiddel zijn om in de sfeer van het boek te komen. Beeld kan ook werken. Een moodboard maken en die op je werkplek hangen, zodat je de wereld van je boek tot leven kunt zien komen, bijvoorbeeld.

Wat is je lievelingsboek? Lees je zelf voornamelijk thrillers?

Eva Keuris: Ik heb veel lievelingsboeken, maar als ik één favoriet moet noemen is het The Secret History van Donna Tartt. Een briljant, meeslepend boek met geweldige personages die je altijd bijblijven en dat ook na vele herlezingen overeind blijft. Ik herlees het om de paar jaar, meestal in de herfst. De laatste keer dat ik het las was in 2014 dus het wordt wel weer eens tijd.

Dannis Kramers: Pfoe, dat is lastig. Eén lievelingsboek zou de andere bijzondere toppers teniet doen. Ik ben al vanaf mijn twaalfde dol op de oude verhalen van Stephen King: The Stand, IT, Salem’s Lot … dus iets van hem zou ik uit dankbaarheid voor alle mooie leesuren moeten aanmerken als lievelingsboek. Maar kiezen doe ik niet.

Ik lees voornamelijk thrillers, hoewel ik een schrijver als Niccolò Ammaniti ook echt heel grappig en goed vind.

Chantal en Priscilla van Gastel:  Wij lezen niet heel veel thrillers, maar de boeken van Nicci French en Karin Slaughter hebben we altijd verslonden. Nu we zelf in het genre schrijven, zijn we ook weer meer thrillers gaan lezen. Maar we lezen heel breed. Chantal heeft acht feelgoodromans geschreven dus dat genre ligt ons ook heel goed. Maar het is wel zo dat we boeken uit de genres die we zelf schrijven extra kritisch lezen. Cecelia Ahern vinden we allebei bijzonder goed. Een lievelingsboek kiezen, is bijna onmogelijk omdat er zoveel geweldige boeken zijn. Maar een paar mustreads die je absoluut niet mag missen zijn: Een man die Ove heet van Fredrick Backman, De boekendief van Markus Zusak, De eerste dag van David Nicholls en Nu ik dood zal gaan van Randy Pausch.  

Zo dat zijn heel wat antwoorden op onze vragen. En genoeg inspiratie voor nieuwe boeken. Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als wij. Hebben jullie de genomineerde boeken van Eva Keuris, Dannis Kramers en Chantal en Priscilla van Gastel al gelezen? Wat vonden jullie van hun debuut?

Volgende week het vervolg.

Veel leesplezier.

Chantal & Co