Ik denk dat vele YA lezers mij gek verklaren als ik nu zeg dat ik soms halverwege een boek ermee kap. En dan ook niet zomaar stoppen. Nee, ik leg het boek weg en kijk nooit meer om. Vandaag vertel ik jullie waarom die arme boeken mij nooit hebben kunnen verbazen. Hebben jullie ooit ook dat gevoel gehad?

1. De verborgen universiteit van Natalie Koch

Deze fantasy stond hoog aangeprezen in mijn leeslijst voor school. Omdat ik na talloze geweldige recensies toch wel nieuwsgierig was geworden naar dit boek van eigen bodem, nam ik het mee uit de bieb. Voor degenen die het boek kennen, weten dat De Verborgen Universiteit een dikke pil is. Misschien was ik daardoor al een beetje ontmoedigd, maar waar ik me echt aanstoorde -vooral in het begin- waren de ond-pv-zinnen. Het spijt me echt dat ik dit boek gewoon weer heb neergelegd omdat ik gewoon niet in de mood was om even verder te bijten. (Ik geef eigenlijk best snel op als ik het boek niet goed vind geschreven.)

2. Wij Leugenaars van E. Lockhart

Mijn god, wat was dit boek een hype, zeg! Als boekenblogger en als fervente YA-lezer kon ik er ook niet echt naastkijken. Misschien kun je dan wel verwachten dat ik ook dit boek opnam omdat het zo opgehemeld werd door heel veel mensen. Maar ik begon aan pagina 1 en gaf het al op op pagina 49. Ja, ik weet het: ik ben een quitter. Ik hou van speciale schrijfstijlen zoals die van Tahereh Mafi, maar de schrijfstijl van dit boek lag me écht niet. Het was saai, verwarrend en een beetje kinderachtig. Bovendien was ik niet echt getriggerd om verder te lezen (ook al was er een mega geheim).

3. Rebel van Julie Kagawa

Dit boek vond ik eigenlijk allesbehalve slecht. Echt waar, ik ben gewoon ergens blijven steken in het midden van het boek. Nog steeds heb ik geen idee hoe dat is gekomen, want ik adoreer elk boek dat Julie Kagawa heeft geschreven. Nee, serieus. Ik vind het zo erg dat ik dit boek een aantal maanden aan de kant heb gelegd om het dan weer op te pakken toen Jager, het derde deel in de serie, uitkwam. Uiteindelijk heb ik het hele boek alsnog uitgelezen en vond ik het echt geweldig. Zo zie je maar dat je stemming van een bepaald moment heel makkelijk je beoordelingsvermogen beïnvoedt.

4. The Heir van Kiera Cass

Bij dit boek was het eigenlijk dan weer een typisch geval van ik-lees-te-veel-boeken-tergelijkertijd. Het boek ligt echt al meer dan een jaar op mijn tbr-stapel half uitgelezen. The heir is gewoon mijn beste vriendin geworden die ik met de dagen plots ben vergeten. Ik hou oprecht van The Selection-series en was echt mega-enthousiast toen er nog een tweeluik ging komen. Maar ik heb het boek nooit uitgelezen. Afgeleid door betere boeken, zeker?

5. Hunter & Pearl van Joss Stirling

WAT HOU IK VAN DE SOULMATES-SERIE VAN JOSS STIRLING! Echt waar, ik verafgood die boeken! Toch toen ik het tweede boek van haar andere serie begon te lezen, raakte ik zo snel verveeld ook al is dit eigenlijk een soort thriller. Het boek was verschrikkelijk voorspelbaar en niet echt mijn ding. Omdat ik denk ik op de moment ook nog andere boeken moest lezen, besloot ik om het ook een aantal maanden te laten liggen op mijn nachtkastje. Op een dag nam ik het dan toch weer op en las gewoon verder waar ik geëindigd was. Ik vond het boek toen nog steeds niets. Echt jammer, want Joss is zo geweldig!

Hebben jullie ooit ook eens gestopt met lezen in een boek en er nooit meer naar omgekeken?

Dit artikel is geschreven door Audrey