Actualiteit troef in ‘Memento’

Veel lovende quotes en recensies, het is de vijftien uitverkorenen die Memento  kregen toegestuurd niet ontgaan. De meesten van hen blijken ook nog eens fan te zijn van Scandinavische thrillers. Maar is de buit hiermee al binnen voor Emelie Schepp?

Laat ons beginnen bij de titel: 'Memento' staat voor herinnering. Een jong meisje ontwaakt in 1986 in een ziekenhuis en kan zich niet herinneren hoe ze daar is terechtgekomen. Vele jaren later, in 2012, wordt in Zweden het hoofd van de immigratiedienst vermoord. Alle sporen leiden naar een kind als dader. Officier van justitie Jana duikt in de zaak en dat brengt bij haar gruwelijke herinneringen aan haar eigen verleden boven. Wat gaat er schuil achter de nu zo sterke Jana? En is zij eigenlijk wel te vertrouwen?

Tijdens het lezen valt op dat het verhaal de nodige deelnemers pakt. Toch raken de meningen al snel verdeeld. Waar de een nog aangeeft de vaart in het verhaal te waarderen, vindt de ander het ronduit traag. Hetzelfde met het onderdeel spanning: ‘moeilijk om met lezen op te houden’ en ‘saai’ zijn in hevige strijd met elkaar verwikkeld. Bovendien vallen de personages niet bij iedereen in de smaak. Ze zijn in te groten getale en de achternamen leiden geregeld tot verwarring: het maakt het soms lastig om de relaties tussen alle personages goed te plaatsen. Weer een andere deelnemer vindt de personages zo zwak beschreven dat het een afknapper is. Voor Jana is er meer sympathie. Men vindt haar een interessant personage, iemand die gerust mag terugkeren in een eventueel vervolg.
Wat ook opvalt is dat de schrijfster vaak van perspectief wisselt. Het voordeel is dat ze zo vrij goed spanning weet te creëren. Probleem wil echter dat het perspectief vaak al na een paar regels wisselt. Waarom niet na elk kort hoofdstuk?

Volgens één lezer valt Emelie Schepp niet te vergelijken met Lars Kepler, Stieg Larsson of Jo Nesbø. Ze heeft een andere, meer toegankelijke schrijfstijl met korte zinnen. Daarbij komt dat de boeken van de ‘grote drie’ je direct het verhaal in sleuren, wat bij Memento  toch iets minder het geval is, weet een andere lezer te melden.
Schepp heeft er wel verstandig aan gedaan actualiteit door het verhaal te verweven, namelijk de vluchtelingenproblematiek. Het leeft in Zweden net zozeer als bij ons. Het valt ook niet uit te sluiten dat het onderwerp terugkeert in een vervolg op Memento. Althans, een van de lezers is het opgevallen dat het einde van het boek een paar open eindjes heeft, wat kan wijzen op zo'n vervolg.

Met een 7,3 als gemiddelde puntenwaardering eindigt het boek ergens in de middenmoot. Nog altijd een ruime voldoende, maar wat de Hebban Thriller Leesclub betreft, is er voor Emelie Schepp nog wel werk aan de winkel wil ze in één adem worden genoemd met Larsson en co.

Het volledige verslag en alle beoordelingen van deze 161e Hebban Thriller Leesclub vind je hier.