Boekentippertip | 'Inspiratie voor een nieuw te lezen reeks'

Dag Arno,

Wat een leuke vraag van een mede-lezer, ik mag misschien al gelijk mede-fan zeggen, je boekensmaak komt deels met de mijne overeen. Ik herken je 'niet meer zo gecharmeerd zijn', soms is opeens de rek eruit. Ligt het aan de schrijver of aan de lezer, dat zullen we maar tactvol in het midden laten…

Uit de grote thrillerserievijver vis ik dan ook een paar persoonlijke favorieten op, schrijvers die plot, actie en rode lijn op gelijkwaardig niveau blijven doortrekken:

Een gevestigde naam in het thrillerserie wereldje is Amerikaan Michael Connelly. Die draait al heel wat jaartjes mee, met sporadisch een ietsje kwaliteitsverlies, maar nauwelijks merkbaar. Zijn hoofdfiguur is Harry Bosch, politierechercheur in Los Angeles. Doorheen al zijn boeken blijft LA zijn werkterrein. Connelly heeft oog voor detail: de straten en soms gebouwen zijn op Google Maps goed te volgen, de werking van het politieapparaat kent hij van binnen en van buiten. Hij was jaren politieverslaggever voor de krant. Een uitloper daarvan is de serie rond Mickey Haller, halfbroer van Harry en advocaat. Waar Harry ernstig, rechtvaardig en wat getormenteerd (Vietnamveteraan) door het leven gaat, zijn de verhalen rond Haller wat luchtiger. Recent heeft Connelly zich heruitgevonden met de introductie van de vrouwelijke inspecteur Renee Ballard. Zoals ik al zei: Connelly gaat al een tijdje mee. Tunnelrat is het eerste 'Harry Bosch'-boek, De Lincoln-advocaat een Mickey Haller en ten slotte is De nachtploeg de eerste Ballard.

Van Amerika stuur ik je naar Zuid-Afrika (met tussendoor de bedenking: ik zag in je Gelezen-lijst dat je al een boek las van Steve Cavanagh, zijn recentere beveel ik ook aan…), naar de auteur Deon Meyer. Zijn hoofdfiguur is Bennie Griessel, een rechercheur met de nodige drank- en amoureuze problemen. Natuurlijk een buitenbeentje met een eigen stijl. Sterke plots, geschilderd in een bedwelmend exotisch landschap met de nodige vleug maatschappijkritiek. 13 uur vond ik zijn beste, maar de auteur heeft 'het': alle zijn goed. Ook zijn laatste, Donkerdrif, vond ik persoonlijk weer een voltreffer.

Een andere degelijke, goede thrillerschrijver die ik zelf pas ontdekte is Michael Robotham, een sympathieke Australiër met een scherp brein, hij slaagt er boek na boek in om plots uit te bouwen die je tot op de laatste pagina vasthouden en beetnemen. Hij schreef een prima serie met de psycholoog Joseph O'Loughlin en zijn politiemaatje Vincent Ruiz. Zijn eerste boek De verdenking was meteen een hoogvlieger. Hij startte onlangs een nieuwe serie rond rond Evie Cormac, een meisje zonder geheugen dat weet wanneer iemand liegt. De twee titels zijn respectievelijk Meisje zonder verleden en Meisje zonder leugens. Veel actie en suspense. Hij schreef tussendoor ook een ijzersterke standalone (ja, veel superlatieven, maar hij is écht goed) Leven of dood. Daarin volgen we een ontsnapte gevangene, parallel met zijn maat die hem zoekt én het hele politieapparaat. Duizelingwekkend hoe goed de drie lijnen door elkaar lopen en hoe laat, als je er al achter komt, de volledige 'waarheid' duidelijk wordt.

Ten slotte nog een serieschrijver die je naar mijn gevoel wel zult smaken, Lars Kepler. In feite heb je dan twee voor de prijs van één, het is namelijk een Zweeds echtpaar. Vrij dik, zeer spannend, eng, snel, actie… Spilfiguur is inspecteur Joona Linna. Het eerste boek, Hypnose heeft me nachten uit mijn slaap gehouden, de volgende zijn van soortgelijk kaliber.

Misschien kan ik je ook interesseren voor wat spannends van Nederlandstalige bodem? Anya Niewierra schrijft standalones, met stevige plots die goed gedocumenteerd zijn en met een vleugje true story. Haar laatste Het bloemenmeisje viel dik in de prijzen, toch gok ik erop dat Het dossier meer je smaak is.

Ook Isa Maron schreef met 'De Noordzeemoorden' een aanbevelenswaardige serie.

Zo Arno, ik hoop dat in deze grabbelbak je nieuwe serie vindt. En stuur me gerust je opmerkingen, steeds benieuwd naar je mening.

Met vriendelijke groet,
Marina