De 77 beste Nederlandstalige thrillers / 60. Caroline
Schrijven was voor Felix Thijssen (1933) ooit een noodzaak. ‘Als ik een week niet werk – als ik vakantie heb bijvoorbeeld – merk ik dat ik steeds onrustiger word, dat ik kringetjes ga beschrijven, die steeds dichter bij de schrijfmachine komen. Totdat ik er weer achter zit.’
Dat was Thijssen in 1985, toen hij zijn uitspraak deed in de Drentse en Asser Courant. Maar publiceren doet hij nu al jaren niet meer. Zijn meest recente thriller is Spelen met vuur uit 2012. Op de site van zijn aloude uitgever Luitingh-Sijthoff is zijn naam niet meer terug te vinden. Zou het schrijven een te zware opgave zijn geworden voor de nu 82-jarige auteur? Immers, in een ander interview zei hij eens: ‘Schrijven is wat mij betreft vooral gewoon een vak. Het verschil is dat andere vakken meestal gemakkelijker worden en dat dit vak, hoe langer je het doet, steeds meer van je gaat vergen.’
We houden het erop dat Thijssen het te druk of druk genoeg heeft met het runnen van de drie gastenverblijven in zijn honderden jaren oude tempelierswoning in het Franse St. Germain de Calberte. Met zijn vrouw Fe Mylène kocht Thijssen in 1986 de meer ruïne dan woning en restaureerde die. Via internet kunt u nog steeds een reservering maken voor Het Appartement, Het Notenhuis of De Studio (er is gratis WIFI...).
Max Winter
In 1998 lijkt Thijssen zijn eigen stijl te hebben gevonden met de introductie van de privédetective Max Winter. Hij heeft dan al ruim een kwart eeuw ervaring als fulltime schrijver, nadat hij eerder vijftien jaar als journalist werkzaam was geweest. In de Max Winter-serie is een tiental boeken verschenen, bijna alle hebben een vrouwennaam als titel. Met het eerste deel Cleopatra scoort Thijssen meteen een Gouden Strop. Caroline is de vijfde thriller in dit rijtje.
In de voorgaande thriller Ingrid weten Winter en zijn assistente annex vriendin (Cyber)Nel de moordenaar van Max’ buurvrouw te vinden. In Caroline komen Max en Nel van die inspanningen bij tijdens een korte vakantie op het Franse eiland Porquerolles. Daar ontmoet Nel het lelijke en ongelukkige meisje Caroline, de dochter van het wereldberoemde fotomodel Valerie Romein. Caroline, die door haar moeder Karel wordt genoemd, is bezig met het schrijven van een boek.
Terug in Nederland wordt Max opgebeld door de moeder van Caroline. Karel/Caroline is verdwenen. Valerie geeft Max opdracht om Caroline op te sporen. Het spoor leidt aanvankelijk naar Carolines biologische vader. De man van wie Caroline altijd dacht dat hij haar vader was, was dat namelijk niet. Het onderzoek krijgt een geheel andere wending als CyberNel toevallig een pas uitgekomen boek met de titel Een Klein Geschenk van ene Hedwige Larue leest. Ondanks dat Larue een debutante is, is het boek een bestseller. CyberNel herkent in dit boek een passage (over Max) uit het boek dat Caroline aan het schrijven was.
Ondertussen bezoekt Max de ouders van CyberNel in Feerwerd om zich maar eens voor te stellen. CyberNel is namelijk zwanger.
Amusant vijfde vrouwenavontuur
De thriller wordt door de recensenten wisselend ontvangen. VN´s Detective & Thrillergids noemt het boek een ‘amusant vijfde vrouwenavontuur van Max Winter. De lezer moet accepteren dat een bloedmooi Nederlands topmodel een gruwlelijke dochter heeft; én accepteren dat die gruwlelijke dochter een literair toptalent is.’
Willy Wielek schrijft in Trouw: ‘Felix Thijssen heeft geen internationale aspiraties - zijn boeken zijn zo Hollands als patat met mayo. Erg fijn voor een keer. Een aardig, ironisch, vlot geschreven verhaal. En op de een of andere manier een beetje lief. Dat heb je niet vaak bij thrillers.’
Menno Schenke vraagt zich in AD af: ‘Als je de boeken van Thijssen leest, denk je steeds: waar blijft de tv-serie? De auteur kan zelf zo een scenario produceren, want daarin is hij een erkend meester. Het soepel lezende verhaal draait om seksueel misbruik, moord, schrijftalent en plagiaat van een roman. Caroline is echter niet zo spannend als de eerste en tweede Max Winter, Cleopatra en Isabelle. (…) Felix Thijssen geeft zijn held echter wel een bron van conflicten mee voor de komende boeken: Max en CyberNel krijgen een kind! Dat is ongehoord burgerlijk in thrillerland: een speurder met een Beretta in zijn schouderholster of dashboardkastje wordt vader...’
Collega-auteur Gerben Hellinga schrijft in De Groene Amsterdammer: ‘Thijssen is een ambachtelijk schrijver, maar of hij zich met dit boek een vakman betoont, is maar de vraag. Een half boek lang laat hij een privédetective op zoek gaan naar een verdwenen meisje, zonder dat er iets noemenswaardig gebeurt. Dan ontdekt de detective eindelijk het motief voor de verdwijning. Een redactrice heeft het dagboek gestolen van de gefrustreerde, lelijke dochter van een bloedmooie vrouw. De redactrice vermoordt het meisje, verandert de tekst in een roman en wordt een beroemd schrijfster. Dat is een fascinerend gegeven. Je vraagt je af waarom de schrijver ons dit drama niet laat meebeleven in scenes die zinderen van spanning.’
