De afzichtelijke liefdesdriehoek

Regelmatig krijg ik de vraag waarom Young Adult zo’n fijn genre is. Daar geef ik steevast hetzelfde antwoord op. Omdat die boeken onderdeel zijn van een heel belangrijk deel van je leven. We maken onze eerste tentamens, gaan pas echt goed over onze toekomst nadenken en krijgen voor het eerst een relatie. Maar ook ontdekken we dat het leven niet altijd makkelijk is, en dat er altijd dingen zullen zijn als geheimen en onzekerheden. Dat je een young adult-boek in kan duiken om alles om je heen even te vergeten, of juist om te kijken hoe een fictief persoon ergens mee omgaat, is een groot cadeau.  

Om diezelfde reden heb ik een verschrikkelijke hekel aan de young adult-boeken met het romantische randje. Waar liefdesdriehoeken een gegeven zijn en alle knappe jongens standaard helderblauwe ogen hebben, gecombineerd met ‘strakke spieren’ en warrig blond haar. Waar meiden als een blok vallen voor de prins op zijn ijzeren fiets, en waar het verliefde koppel hand in hand de horizon tegemoet loopt terwijl er een strijkorkest op de achtergrond klinkt. Waar de meeste young adult-boeken een knap staaltje realisme in zich hebben, ontbreekt dit vaak compleet bij de niemendalletjes voor jongeren. Ze zijn te onrealistisch. Punt.  

Dat terwijl (eerste) liefdes juist zo ingewikkeld kunnen zijn. Want in het echt ontmoeten we de ware niet door tegen hem of haar aan te botsen. Is de zoen verre van perfect, en mag je al blij zijn als tanden niet tegen elkaar aan botsen. In de echte wereld gaat niet iedere date van een leien dakje, en leven meisje en jongen niet altijd lang en gelukkig. Toch zijn dat de ongemakkelijkheden en onzekerheden waar we allemaal mee kampen. Dat we deze taferelen niet teruglezen op de achterkant van zo’n boek, is meer dan gek.  

Zouden er net wat meer realistische exemplaren zijn, dan zouden we ons allemaal een stuk beter voelen. Hoe fijn is het om te weten dat het oké is als je een vette grote blunder maakt terwijl je lover net langs loopt. Dat het doodnormaal is om stik-onzeker te zijn over je uiterlijk en dat de wereld niet meteen vergaat als jouw prins met zijn helderblauwe ogen je niet direct ziet staan. Heus, het overkomt ons allemaal. No shame.  

Het wordt eens tijd voor prinsen met bruine ogen, met haar dat constant voor de ogen zit en iets minder spier. Voor meiden met prachtig kort haar, zonder zwierende rokjes en verlegen glimlachjes. Voor kussen die grandioos falen en voor lelijke break ups die niet altijd goed komen. Want dat is wat echt is. Waar young adults als jij en ik ons in kunnen herkennen, waarover we willen lezen. En mag ik een kleine suggestie geven? Laten we beginnen met het verbannen van de afzichtelijke liefdesdriehoek.  

P.S. Op zoek naar een schitterend boek met zowel romantiek als een vleugje realisme? Sterrenstof van Krystal Sutherland is het antwoord.      

Meer artikelen lezen van Bente? Klik hier.