De debutant in quotes

'Wat voor mijzelf gewerkt heeft is dat ik het schrijven zelf zo veel plezier en voldoening geeft, dat ik er zo in op kan gaan, dat het voor mij geen probleem is om daar andere dingen voor opzij te zetten, om er veel tijd voor vrij te maken, waarmee ik ook gelijk wil zeggen dat het schrijven en het debuteren voor mij in ieder geval een kwestie is van een lange adem hebben. Als ik niet bereid ben om het manuscript tien of twintig keer te herschrijven, totdat ik er echt tevreden over ben en overtuigd dat het iets toevoegt aan alles dat al geschreven is, kan ik dan een lezer vragen daar zijn geld en tijd in te investeren? Ik denk het niet.'
- Erik Rozing, auteur van De psychiater en het meisje op Hebban

'Daarom zijn debuten meestal veel autobiografischer dan de boeken die daarna komen. Kennelijk moet er eerst iets uit.' 
- Christiaan Weijts, auteur van onder andere Art. 285b op 8Weekly

'Kijk, als je eenmaal ontmaagd bent, kun je nooit meer ontmaagd worden. Maar het mooie aan fictie is: als schrijver ben ik God. Dus als ik nog een keer wil debuteren, debuteer ik gewoon nog een keer!'
- Ronald Giphart over zijn roman Harem op Cultureel Pers Bureau

'Tegenwoordig is er veel openheid over ambitie, dat had ik in de jaren negentig totaal niet. Ik vertelde pas dat ik aan het schrijven was toen ik zeker wist dat het goed genoeg was en het uitgegeven zou worden.' 
- Jan van Mersbergen, auteur van Dagboek uit de rivier (onder het pseudoniem Frederik Baas) op Hebban

'I seriously doubt I would ever have written the first story had I not been a lawyer. I never dreamed of being a writer. I wrote only after witnessing a trial.'
- John Grisham op zijn website

'Op een bepaald moment kom je ervoor uit. Dat je het als beroep opgeeft. En ook dat je denkt: dit is gewoon wel wie ik ben. En dat zal ik ook blijven. Mensen vragen weleens: wat doe je dan aan je pensioenregeling? Maar ik heb natuurlijk geen pensioenregeling. Het schrijven is de pensioenregeling. Want je gaat natuurlijk niet stoppen. Ik weet natuurlijk niet wat er gebeurt in mijn hoofd als ik nog vergeetachtiger word. Maar ik ben wel benieuwd naar wat ik nog zal doen op mijn tachtigste.'
- Herman Koch, auteur van onder andere Het diner in HP/De Tijd

'Mensen uit mijn naaste omgeving noemde me al schrijver voor ik nog maar het begin van een manuscript had. Katrijn, dat was dat ‘taalmeisje met de mooie woordjes’… Maar jezelf zomaar ‘auteur’ noemen tegen vreemden, daarvoor had ik teveel schroom. Pas toen de gesprekken met de uitgeverijen rond waren en ik een contract tekende bij Prometheus durfde ik het in de openbaarheid gooien. Het voelde als een blootgeven en een bevrijding: “Ik schrijf. Dit ben ik.”'
- Katrijn van Bouwel, auteur van De muze en het meisje op Hebban

'Die nervositeit blijft. Zelfs na al die boeken.'
- Simone van der Vlugt, auteur van onder andere De Reünie in de Volkskrant

'Sommige schrijvers schamen zich voor hun vroege werk en verbieden dat het wordt herdrukt, maar dat heb ik niet. Niet dat het allemaal zo fantastisch was, maar ik was vijfendertig jaar jonger en dat was wat ik toen kon.'
- Herman Brusselmans over zijn verhalenbundel en debuut Het zinneloze zeilen  op Cultureel Pers Bureau

'Ik las ergens dat in Nederland 1,5 miljoen mensen een boek willen schrijven. Ze zouden me uitlachen als ik mijn wens uitspreek, heb ik lang gedacht. Toen ik daadwerkelijk een boekcontract had ondertekend voelde ik pas dat ik kon zeggen tegen mensen dat ik bezig was met een boek.'
- Nhung Dam, auteur van Duizend vaders op Hebban

'Ik had een heel jaar vrij gemaakt, dus ik had niks anders te doen. Ik had een kantoor waar ik om 9:00 uur begon en ’s avonds vertrok. Thuis werkte ik weer door van ongeveer 20:00-3:00 uur. En dat dan elke dag.'
- Lize Spit in NRC over het jaar waarin ze haar debuut Het smelt schreef

'Volgens mij zijn er niet veel literaire schrijvers die het literaire landschap al trommelend op hun borst betreden en zeggen: tatata, ik ben de nieuwe grote schrijver. Het is meestal een uitgeverij die je zo lanceert.'
- Roos van Rijswijk, auteur van Onheilig in NRC 

'Ik koesterde alleen een bescheiden hoop op een paar goede recensies in kranten. Ik wist dat er niets had kunnen gebeuren, zoals veel debuten overkomt, al ging ik daar nu ook weer niet vanuit: anders had ik dat boek natuurlijk niet geschreven. En toen bleef het zich maar opstapelen. De Anton Wachterprijs voor beste debuut in het najaar, nominaties voor de Librisprijs en de Gouden Boekenuil. Het hielp ook dat media niet zo vindingrijk zijn. Als je in één krant staat, volgen de andere vanzelf. Al die aandacht deed heel veel voor mijn boek.'
- Niña Weijers op Knack.be over haar succesvolle debuut De consequenties

'Het is een enorm lang proces geweest omdat ik steeds ontevreden was over de vorm. Het duurde heel lang voor ik vond dat het goed was. Het duurde ook lang voor ik me echt kon concentreren op het schrijven van het boek. Daarvoor moet je je toch afsluiten en een beetje asociaal worden.'
- Lieke Kézér op Bol Lees Magazine over haar debuutroman De afwezigen waarmee ze de ANV Debutantenprijs 2017 en de Bronzen Uil 2017 won

'Toen mijn vader het contact verbrak, kon ik met meer afstand naar ons gezin kijken. Ik heb er veel over gepraat met mijn zus en halfbroer: kan ik dit wel maken?'
-Emma Curvers in een interview met de Volkskrant, over haar debuut Iedereen kan schilderen. Haar vader spande een rechtszaak aan om het boek uit de handel te halen. 

Lees jij een debuut 'anders' dan een boek van een schrijver die al meer titels op zijn of haar cv heeft staan? Waar let je op? Laat je het jouw beoordeling beïnvloeden? Laat het ons weten in de reacties onder dit artikel.