De kunst van het bewegen; een kijkje achter de schermen
Ondertussen waren veel klanten blij dat we (de eerste lockdown) open waren. En toen viel het doek! Die maandag 14 december was het een gekkenhuis en een enorme besmettingsbron, want 'iedereen was er en niemand hield afstand'. Op die maandagmiddag draaiden we een weekomzet, belachelijk gewoon en toen moesten we dicht. Nog even een afhaalpunt bij buurman Ekoplaza georganiseerd maar dat werd ook al snel verboden en tja, toen moesten we alle zeilen bijzetten, want de klant had cadeautjes nodig voor de Kerst.
Men wist ons massaal te vinden, via mail, telefoon, WhatsApp, Facebook, Instagram en de webshop. Er werd besteld. Fijn aan de ene kant, heftig, zonder te willen klagen aan de andere kant.
Zo moesten wij, dienstbaar als we zijn, het probleem van de kerstcadeaus oplossen. Aan de ene kant een zegen want zo hielden we omzet vast, maar aan de andere kant trok het een enorme wissel op ons want de hele 'operatie' werd een stuk complexer.
'We hebben natuurlijk heel veel op voorraad, maar niet alles, dus stond de winkel vol met halve bestellingen: een deel uit voorraad en een deel moest besteld worden.'
We hebben natuurlijk heel veel op voorraad, maar niet alles, dus stond de winkel vol met halve bestellingen: een deel uit voorraad en een deel moest besteld worden.
We kwamen handen en voeten tekort om alles compleet te maken.
Snel schakelen was belangrijk; alles bestellen, verpakken, Tikkies sturen en bezorgen.
Aan mij de taak om iedereen rustig en tevreden te houden; klanten en collega's. Alle ballen in de lucht! Onze winkel lag boordevol voorraad; kerstpuzzels, de leukste spelletjes, kerstkaarten en cadeauboeken, agenda's en kalenders en andere seizoensartikelen die we makkelijk verkocht zouden hebben als de klant bij ons naar binnen was gekomen om zich te laten inspireren. Nu was het natuurlijk lastig om deze artikelen 'aan de man' te brengen, dus besloot ik om iedere dag een nieuwsbrief te sturen in plaats van eenmaal per week.
Eerst stuurde ik het volledige klantenbestand een nieuwsbrief met de mededeling dat ik van plan was een dagelijkse nieuwsbrief te sturen en dat men zich daar voor in kon schrijven als men nog niet de nieuwsbrief ontving.
Het was een lijntje met de klant en ik vond dat belangrijk. Het was mijn manier om in contact te blijven.
In januari kwam de terugslag, allemaal hard gewerkt, Kerst en Nieuwjaar was natuurlijk een domper, niet die euforie van grote rijen in de winkel, kaalslag tussen de boeken en eindeloos cadeautjes inpakken. Ja, wel cadeautjes inpakken en bezorgen en verzendklaar maken en continu de telefoon en mail beantwoorden dat we echt ons best doen en dat de bestelling er echt, bijna, aan komt….
En dan is het januari en komen er veel minder online bestellingen binnen en hebben de klanten nog steeds een kort lontje en wij zelf zo langzamerhand ook. Paniek!
Dan volgt de CPNB-actie met #steunjeboekhandel en ontstaat er een opleving in de bestellingen en eigenlijk kunnen we geen 'pap' meer zeggen. Als mensen mij vragen 'hoe gaat het nu eigenlijk met jou?', dan moet ik huilen. Maar dat mag niet. The show must go on. Mensen gunnen het de lokale boekhandel, gaan expres niet naar die Bolle, maar men wil het soms wel 'gister' al in huis hebben. Dat wij tot 's avonds laat pakketjes rondrijden … men heeft geen idee.
En dan heb ik het niet eens over mijn collega's die beurtelings de hele dag niets anders doen dan de online bestellingen invoeren, deze koppelen aan namen en adressen, bestellingen compleet maken, feestelijk inpakken, Mercietje er op …
En dan komt er ruimte;
Je mag een afhaalloket openen en ik huur een schaftwagen, vrijwilligers dienen zich aan om de boekenKEET, zoals ik deze schaftwagen met liefde noem, te bemannen.
'Je mag een afhaalloket openen en ik huur een schaftwagen, vrijwilligers dienen zich aan om de boekenKEET, zoals ik deze schaftwagen met liefde noem, te bemannen.'
Je kunt in onze digitale agenda een afhaalmoment plannen en dan staat je tasje klaar in de KEET. Als je nog niet betaald hebt, dan kun je daar pinnen. Tien shifts per week, gerund door vrijwilligers ... en oh wat ben ik ze dankbaar!
We zijn bijna gestopt met Tikkies sturen en administreren, ook maken we minder facturen.
Er ontstaat weer lucht …
En dan mogen we weer mensen ontvangen, ook op afspraak en maar twee tegelijk. Wat zijn we blij! En wat doen deze mensen? Ze zijn blij, ze zoeken en snuffelen, vinden en stapelen; zo halen we de schade in. En we hebben weer echt contact!
Vanaf volgende week zelfs acht personen tegelijk, het stroomt weer, je voelt het …
Het komt goed!
Met dank aan mijn team: Anneke, Monique, Ris, Wendy en Johan en al die vrijwilligers!
Ike Bekking
Wil je helpen? Bestel je boeken bij De Bilthovense Boekhandel of je eigen lokale boekhandel.
