De laatste van Pauw

Pauw begon haar carrière als copywriter bij een reclamebureau maar voelde drang om te ontsnappen aan de kantoortuin. Ze zei haar baan in een impulsieve bui op en gaf zichzelf de uitdaging om een boek te schrijven. De vrijheid van het schrijversbestaan lonkte.  

In haar rol als schrijfster dook een andere kant op van Pauw, de observerende houding. Het bleef echter niet bij observeren alleen. Zo behaalde ze haar duikdiploma om de verhaallijn in haar tweede boek Drift zo realistisch mogelijk te beschrijven, terwijl ze het maar niks vond. ‘Je ligt daar maar in het water tussen de vissen en dan denk ik bij mezelf: Ik hoor hier niet,’ vertelde ze in een interview. Daarnaast koos ze thema’s die dichtbij haarzelf lagen zoals de eenzaamheid die ze voelde tijdens haar verblijf op Aruba, dat naar voren komt in de thriller Drift. Maar ook de beschrijvingen van autisme en de ziekte van Asperger die ze van dichtbij meemaakt door haar zoon, en in haar thriller Daglicht als thema behandelde. Schrijven over enge dingen is niet angstaanjagend volgens de auteur, maar heeft een therapeutische werking.  

Met een Gouden Strop in de kast voor haar derde thriller Daglicht en tevens een succesvolle verfilming van dit boek, heeft de auteur niet te klagen over aandacht in de Nederlandse pers. Opties voor de verfilming van haar thrillers Jetset en Zondaarskind zijn aangekocht door NL film. Ze schreef eerder dit jaar het geschenkboek Grijs gebied voor de Maand van het Spannende Boek en ging hiervoor op tournee door het land. Er werden 502.000 exemplaren gedrukt van het geschenkboek en eerder verkocht ze al ruim 500.000 exemplaren van haar boeken. Het bleef niet bij thrillergenre alleen, maar de auteur maakte ook een uitstapje naar de roman met de publicatie van De wilden.

Toen was daar ineens de aankondiging in het interview met de Volkskrant dat de auteur voorlopig stopt met schrijven. Na tien jaar schrijven lijkt ze op haar hoogtepunt te stoppen. In een interview in het televisieprogramma Jinek zei de blondine: 'Ik zit al tien jaar in eenzame opsluiting achter mijn computer te typen en ik ben het gewoon een beetje zat.' Eva Jinek hoorde de schrijfster nog verder uit over het 'schizofrene' bestaan, zoals Marion Pauw het zelf noemt, waarin je de ene dag zit te ploeteren achter de computer om vervolgens de andere dag champagne te drinken op een boekenfeestje. Het besluit om te stoppen vond plaats tijdens het schrijven van haar thriller Hemelen, waarmee ze genomineerd werd voor de Gouden Strop van dit jaar.

Ze is echter al druk bezig met de inrichting van haar leven na het schrijversbestaan. In interviews met de Volkskrant en het NRC Handelsblad vertelde ze bezig te zijn met een bedrijf dat ze aan het opzetten is. Het is een product waar de auteur zelf al lang naar op zoek is en ze verbaast zich er over dat het er niet is. Het product voor vrouwen zal waarschijnlijk dit najaar gelanceerd worden. Verder zijn haar toekomstplannen gehuld in mysterie…  

Gelukkig is voor de echte fans op 14 juli een nieuw boek uit de pen van de auteur te koop. In We moeten je iets vertellen valt de succesvolle Kathelijne voor de charmes van een oudere, getrouwde man en raakt zwanger van hem. Een dag na de abortus vindt ze een huiveringwekkend verhaal op haar notitieblok, geschreven in haar eigen handschrift. Terwijl ze rouwt om haar ongeboren kind, gaat Kathelijne op onderzoek uit. De uitgeverij kondigt deze thriller aan als het meest persoonlijke boek dat Pauw ooit heeft geschreven.

Wat vind jij van het feit dat Marion Pauw voorlopig stopt met schrijven? Is het een reden om haar laatstverschenen thriller iets langzamer te lezen zodat je er langer van kan genieten, herlees je alle titels die ze heeft uitgebracht of maakt het je niet veel uit?