Doden om in leven te blijven

Wie als eerste met het kinderversje op de proppen kwam, een Brit of een Hollander, dat is niet te achterhalen. De oudste vindplaatsen van het Engelse Eeny Meeny Miny Moe en het Nederlandse Iene Miene Mutte dateren van midden negentiende eeuw. Volgens een Nederlandse taalwetenschapper grijpt het versje terug op zeventiende-eeuwse Portugees-Creoolse rijmpjes. Maar daar is geen bewijs voor te vinden.

Onder de titel Iene Miene Mutte zijn al meerdere boeken verschenen. Boeken met rijmpjes en versjes uit Oma's tijd, boeken over straatspelletjes als knikkeren en bokspringen en boeken met weetjes over beroepen.

Iene Miene Mutte van M.J. Arlidge heeft daarmee echter niets van doen. Het is het eerste deel in een reeks rond inspecteur Helen Grace. Hier heeft Eeny Meeny een dodelijke bijsmaak gekregen. Het is kiezen tussen je leven of je verstand verliezen.

In de buurt van Southampton komt een meisje halfdood een bos uit rennen. Het verhaal dat ze aan de politie vertelt is gruwelijker dan de ergste nachtmerries, maar alles wat ze vertelt is waar. Enkele dagen later duikt er een tweede slachtoffer op, compleet in shock. 

Er lijkt een verband te zijn. In tweetallen worden mensen ontvoerd, gevangen gehouden en uitgehongerd, waarna ze een duivels dilemma krijgen voorgelegd: de ander doden of zelf gedood te worden. In hun nabijheid ligt een pistool met één kogel klaar en een mobiele telefoon met nog genoeg batterijvermogen voor de tekst 'De een leeft, de ander sterft. Kies maar.'

Inspecteur Helen Grace en haar team realiseren zich dat ze te maken hebben met een ingenieuze psychopaat die zijn slachtoffers gebroken en vol schuldgevoel achterlaat. Niet alleen als visitekaartje, ze zijn ook de moordenaars. De plaats van het misdrijf blijkt zorgvuldig uitgedacht, maar de slachtoffers lijken lukraak gekozen. En toch moet er iets zijn dat hen met elkaar verbindt. 

Sinds het begin van dit millennium schrijft Matthew J. Arlidge scenario's voor Britse misdaadseries als Torn, The Little House en Silent Witness. Daarnaast werkt hij aan scenario voor een nieuwe verfilming van De laatste der Mohikanen voor de BBC. De inspiratie voor zijn boeken en scripts komt soms midden in de nacht, als alles rustig is maar zijn brein overuren maakt, vertelt de auteur in een interview. ''Maar het kan zich ook zo maar opdringen als ik naar de tv kijk of op straat wandel. Ik ga er niet speciaal voor zitten.''