Geïnspireerd door de Bijlmerramp: Luan Goldie over 'Nightingale Point'
'It was always a novel,
I just didn’t know it.'
Hoe hebben de Bijlmerramp en Grenfell Tower je geïnspireerd om daar een fictief verhaal over te schrijven?
‘Mijn man is Nederlands, dus we komen regelmatig hierheen. Op een dag reden we rond en een vriend wees de Bijlmer aan. Hij beschreef het op zo’n manier dat het me herinnerde aan Oost-Londen, waar ik ben opgegroeid. Een gebied dat vroeger een ‘no-go’ was, maar nu verbeterd is. Hij voegde daar aan toe: “It’s where the crash happened.” Hij zei het zo nonchalant dat ik het nauwelijks kon geloven. Ik heb het thuis meteen opgezocht. Op Grenfell is Nightingale Point helemaal niet geïnspireerd; ik schreef het verhaal jaren voor die tragedie plaatsvond.’
Hoewel de crash een belangrijke rol heeft in het verhaal, ligt de focus toch meer over het leven daarna. Hoe kwam je erop om hierover te schrijven?
‘We zijn er zo aan gewend via het nieuws te zien en te horen dat mensen vreselijk dingen zijn overkomen. Maar hoe vaak horen we hoe het hen verder vergaat, een week na het incident? Of een maand? Een jaar? Vijf jaar, zelfs? Dat horen we nooit. Dus dat is waar ik met dit boek op wilde focussen: het vertellen van het complete verhaal, niet alleen het incident dat alles veranderde.’
De personages vertellen overduidelijk elk hun eigen verhaal. Waarom heb je voor zulke uiteenlopende karakters gekozen? Zijn er raakvlakken met mensen die je persoonlijk kent? Of zit er zelfs iets autobiografisch in het verhaal verstopt?
‘De personages vertegenwoordigen mijn idee van een dwarsdoorsnede voor zo’n torenblok, een mix van leeftijden, persoonlijkheden en problemen. Ze zijn niet gebaseerd op bestaande personen; meer een combinatie van de verschillende mensen met wie ik ben opgegroeid. Er is zeker niemand in het verhaal zoals ik, hoewel ik in 1996 ongeveer Tristans leeftijd had en dezelfde muzieksmaak heb.’
Welk personage gaf de meeste voldoening om over te schrijven?
‘Tristan was het leukst om te schrijven. Elvis was op zijn manier de makkelijkste, door zijn manier van denken. Malachi was het moeilijkst, omdat hij zoveel doormaakt en zo weinig toont. Mary was ook heel leuk, maar tegelijkertijd een uitdaging. Ik wilde de manier waarop ze spreekt zo perfect mogelijk overbrengen, dus ik moest er erg veel voor luisteren. Pamela was moeilijk om te schrijven, om redenen die duidelijk zullen zijn voor mensen die het boek hebben gelezen.
Het heeft me echt geholpen ze in blokken af te bakenen. Zo besteedde ik een hele dag aan Malachi, om in zijn hoofd te kruipen en zijn stukken te schrijven, voordat ik verder ging met de volgende.’
Hoe heb je de keuze gemaakt welke personages er mochten blijven leven en welke niet?
‘Het was geen beslissing die ik moest maken. Ik wist het gewoon, zodra elk van de personages vorm kreeg. Hun hele verhaal bestond al in mijn hoofd voordat ik begon met schrijven.’
Hoe lang heb je erover gedaan om Nightingale Point te schrijven? In het nawoord geef je aan dat het eigenlijk een kortverhaal was, maar dat de redacteur er meer in vond zitten. Hoe dacht je daar zelf over? Was je meteen enthousiast of moest je het even laten bezinken?
‘In hele kleine beetjes gedurende acht jaar. Na werk, terwijl mijn baby sliep, terwijl het avondeten werd gemaakt, terwijl ik eigenlijk het huis schoon had moeten maken of naar bed moeten gaan. Ik heb een aantal keer op willen geven en ik heb het zeker ook weleens opzij geschoven, maar ik bleef altijd terugkomen. Ik wist dat ik het af moest maken. Het was een kortverhaal, maar mijn schrijfdocent wist dat het vrij lang ging worden (het was al 8,000 woorden voordat ik zelfs maar aan de crash toe was gekomen). Zij moedigde me aan er een roman van te maken.’
Welke vorm had het oorspronkelijke kortverhaal? Heeft Nightingale Point dezelfde boodschap weten te behouden?
‘Het was altijd al een roman, ik wist het alleen nog niet.’
Welk stuk vond je het lastigst om te schrijven? En welke vond je het leukst?
‘De crash was erg moeilijk. Het schrijven van actiescenes lag helemaal niet binnen mijn comfortzone of expertise. Ik ben dol op het schrijven van dialoog; ik start mijn werk altijd met pagina’s en pagina’s aan personages die met elkaar in gesprek zijn. Het is voor mij het leukste gedeelte van het schrijven.’
Wanneer schrijf je en wat is je favoriete plek om te schrijven?
‘Ik heb geen favoriete plek. Ik schrijf gewoon waar ik op dat moment ben. Als ik tijd heb en ik heb mijn laptop of aantekeningenboek bij me, dan kan ik schrijven. Ik heb niet de luxe van een prachtig tuinkantoor of rustige bibliotheek, dus gewoonlijk werk ik in mijn woonkamer.’
Wat vind je van de cover? Heb je hier zeggenschap in gehad?
'Ik hou van de cover, hij is erg filmisch. Maar ik had weinig zeggenschap en het proces was erg lang. Mijn uitgever heeft veel verschillende versies overwogen voordat deze werd gekozen.’
Er is ook een luisterboek van Nightingale Point uitgebracht, ingesproken door verschillende personen. Heb je hiernaar geluisterd? Wat vind je van het resultaat? Roept het het juiste gevoel op?
‘Het audioboek was een echte uitdaging voor de uitgevers, omdat ze een hele stemmencast nodig hadden in plaats van één stemacteur. Het uiteindelijke resultaat is fantastisch. Ik heb meegeluisterd met een van de opnames (die van Bernard Mensah, hij speelt Tristan), en ik vond het prachtig hoe hij het personage tot leven bracht. Jot Davies sprak Elvis in, en hij bracht zoveel charme en emotie in. Ik hou van het audioboek.’
Wat vind jij de belangrijkste ingrediënten voor een goede roman? Wat is jouw lievelingsboek bijvoorbeeld, heeft het raakvlakken in de schrijfstijl?
‘Iedereen houdt van iets anders in boeken, dus ik denk niet dat ik kan zeggen wat een goede roman maakt. Een van mijn eigen favorieten is The Hours van Michael Cunningham. Het wordt verteld vanuit een meervoudig perspectief, maar dat is het enige dat het boek gemeen heeft met Nightingale Point. Ik droom er wel van te kunnen schrijven als Cunningham, ik vind hem geniaal.’
Veel mensen vinden het lekker om naar een achtergrondmuziekje te luisteren tijdens het lezen. Als jij een playlist zou mogen samenstellen, welke nummers mogen er dan echt niet op ontbreken?
‘Hoe krijgen mensen dit voor elkaar? Zelfs als ik in de bus lees en iemands koptelefoon kan horen, ben ik al helemaal uit mijn leesritme. Maar als ik naar muziek zou moeten luisteren tijdens het lezen ga ik voor iets heel algemeens en zonder zang.’
Wat is de leukste reactie die je tot nu toe op je boek hebt gekregen?
‘Ik heb veel geluk, want de recensies zijn fantastisch. Het is vreemd als mensen me vertellen dat ze gehuild hebben bij mijn boek, want dat is niet waar ik op heb gemikt. Ik wilde gewoon het verhaal vertellen op de beste manier mogelijk.’
Is Nightingale Point het begin van iets nieuws? Wil je in de toekomst nog meer volledige romans uitbrengen?
‘Mijn volgende boek, dat nog geen naam heeft, zal aan het einde van volgend jaar bij HarperCollins UK verschijnen. Uiteindelijk zou ik graag een boek per jaar willen schrijven.’
'I love writing dialogue;
I always start my works with
pages and pages
of characters talking.'
Powered by de Hebban VIP Club
Dit artikel werd mogelijk gemaakt door de bijdragen van de leden van de Hebban VIP Club. De Hebban VIP Club is een exclusieve club voor leden met een roze Hebban-hart die het leuk vinden om Hebban te helpen de beste, fijnste en leukste plek te laten zijn en blijven voor liefhebbers van boeken.
