Hebban Uitleesdag! Welk boek lees jij uit op de laatste zondag van augustus?
Helma leest Lotgenoten uit
Marit Vanström
Afgelopen week had ik een drukke agenda waardoor het lezen er een beetje bij inschoot, maar ik hoop dat ik zondag in ieder geval Lotgenoten van Marit Vanström kan uitlezen. Het is het vervolg op Huisgenoten, dat ik met veel plezier gelezen heb, en ook deze nieuwste met Jackie Laurijssen en Joszef Daalderop in de hoofdrol zit goed in elkaar. Ik ben ook nog bezig in Giacomina van Sacha Naspini, het Hebban Boek van de Maand #21. Als het meezit, probeer ik die ook nog op zondag uit te lezen.
Anna leest Het zuiden uit
Tash Aw, vertaald door Paul van der Lecq
Ik ga eindelijk Het zuiden van Tash Aw uitlezen. Het boek volgt Jay, die met zijn familie terugkeert naar het vervallen landgoed van zijn grootvader in Maleisië. Tussen de drooggevallen velden en de druk van het familieverleden ontwikkelt zich een onverwachte relatie tussen hem en Chuan, de zoon van de opzichter. Tot nu toe heb ik het boek steeds in kleine stukjes gelezen, telkens een paar bladzijden tussendoor. Nu wil ik er echt de tijd voor nemen om me helemaal onder te dompelen in het slot en te ontdekken hoe Aw alle verhaallijnen samenbrengt. Ik ben benieuwd hoe de gebeurtenissen zich zullen ontvouwen en welke verrassingen het einde nog in petto heeft.
Greet leest Een geheim met een geurtje uit
Jean-Claude Mourlevat, vertaald door Lies Lavrijsen
Ik ga vandaag het derde deel van de 'Jefferson'-serie van de Franse Jean-Claude Mourlevat uitlezen, jeugdboeken voor 7 jaar en ouder. Het hoofdpersonage is de egel Jefferson en samen met zijn dierenvriendjes beleeft hij allerlei avonturen. In het eerste boek, dat in de Grote Vriendelijke 100 staat, wordt hij onterecht beschuldigd van de moord op de kapper (een das) en moet hij noodgedwongen naar de mensenstad reizen. In het tweede boek gaat hij samen met zijn boezemvriend, het varken Gijsbert, op zoek naar een verdwenen vriendinnetje (een konijn). En in Een geheim met een geurtje, dat dus vandaag aan de beurt is, vinden de twee vrienden in de sneeuw de bewusteloze fotograaf (een kat). Het is echt zo leuk hoe alle dieren menselijke eigenschappen hebben. Enne, die egel Jefferson is natuurlijk geen gewone egel: hij is exact 72 centimeter groot! Op het Hebban Forum ging het de voorbije weken al een paar keer over deze boeken; iedereen wil ze lezen, maar in bibliotheken of tweedehands zijn ze niet heel makkelijk te vinden. Hoe dan ook kan ik de serie van harte aanbevelen, het derde (en voorlopig laatste) deel is vast net zo leuk als de twee eerste.
Sofie leest Het vrouwenhofje uit
Mérie van der Rijt
Ik las recent het meeslepende debuut Het vrouwenhofje van Mérie van der Rijt uit. Het is een knap boek dat het leven van de achttiende-eeuwse stichtster van het vrouwenhofje in Leerdam belicht. Ik ben momenteel in twee boeken bezig en met een beetje geluk krijg ik die beide vandaag uit. Als scheuren in de aarde van Clare Leslie Hall lag al een tijdje op me te wachten. Het leest heel vlot en gaat over Beth, die na lange tijd haar oude liefde Gabriel weer ziet. Dat zorgt echter voor een hoop onrust en leidt tot een moord ... Daarna verwacht ik Al het blauw van de hemel van Mélissa Da Costa uit te lezen. Deze grote lieveling op Hebban hoef ik vast niet meer voor te stellen! Da Costa is ondertussen al een paar boeken verder, dus ik kon gewoon niet anders dan ook mijn nieuwsgierigheid tevreden stellen. Je ziet het, op deze Hebban Uitleesdag gaat alle aandacht naar mijn boeken.
Inge leest Oroppa uit
Safae el Khannoussi
Ik hoop vandaag Oroppa van Safae el Khannoussi uit te lezen. Het is m'n laatste boek voor de Hebban Debuutprijs 2025 Challenge. Op 5 september wordt de winnaar bekendgemaakt en ik kijk er naar uit om na te gaan of de vakjury mijn persoonlijke laureaat met de Hebban Debuutprijs zal belonen. Het verhaal wentelt zich rond de verdwijning van Salomé, een Marokkaanse kunstenares die in Amsterdam woont. Verschillende verhaallijnen benadrukken het dolende karakter van diverse personages waarbij ze proberen te ontsnappen aan de voorspelbare en noodlottige loop van het normale leven. Ze gaan op zoek naar gelijkgezinden, dwalen in de melancholie van de heimwee, maar worden evenzeer verscheurd door schuldgevoelens, angst en eenzaamheid.
Gigi leest Jaguarman uit
Raoul de Jong
Vandaag dompel ik mij onder in de Surinaamse jungle op zoek naar zomerse warmte en naar Jaguarman. Deze autobiografische roman (autofictie?) van Raoul de Jong trok in 2020 direct mijn aandacht door de bijzondere cover. Zoek maar eens naar de gele cover van toen, met de zwart-oranje neus van een jaguar, dan snap je wat ik bedoel. Dit boek stond toen op de longlist voor de Libris Literatuur Prijs, iets wat mij altijd enorm trekt. Echt een boek om direct aan te schaffen. Sindsdien stond het ongelezen in de kast. Maar afgelopen week was het boek van De Jong dan eindelijk aan de beurt om open te slaan. De auteur vertelt over zijn Surinaamse vader, die hij pas leerde kennen toen hij zelf al achtentwintig was. De jaguar speelt een rol in het leven van zijn vader. Dat klinkt boeiend, hè? Ik wil het graag deze maand uit hebben waardoor ik even een leesspurt moet maken, want ik heb alleen vandaag nog. Gelukkig bevalt het lezen tot nu toe prima. Tropenhelm op en een lekkere mocktail erbij om in de juiste stemming te komen. Dit boek krijg ik wel uit vandaag.
Famke leest De laatste dagen van Robert Johnson uit
Frantz Duchazeau, vertaald door Arend-Jan van Oudheusden en Peter de Raaf
Op deze laatste dag van de zomer zing ik de blues. Of eigenlijk lees ik de blues. In De laatste dagen van Robert Johnson van Frantz Duchazeau draait het om – hoe kan het ook anders – Robert Johnson, die naam en faam als muzikant verwierf in de jaren 30. Voor wie hem niet kent: zijn muziek en bijzondere manier van gitaarspel inspireerden ondermeer Keith Richards, Jimi Hendrix en Eric Clapton. Die namen klinken vast wat bekender in de oren. Het verhaal van Johnson is als de blues zelf: vol verdriet, innerlijke strijd en melancholie. Zwervend door het gesegregeerde Zuiden waar de economische crisis nog wat extra armoede bracht, knokte hij om een bestaan als muzikant op te bouwen. De zwart-witte potloodtekeningen in deze graphic novel van Duchazeau zijn kek en vertolken die blues harmonieus als in een pas de deux. Je waant je makkelijk in een bedompte bar in Kentucky of loopt een stukje mee op een landweg in Mississippi terwijl het stof in je neus kriebelt. Tastbaar. Dat is de blues: voelbaar in al je vezels. Boek, muziek en Verenigde Staten brengen me moeiteloos in mijn element. Of het nu aan het einde van de zomer ligt of omdat deze fraaie graphic novel bijna uit is: 'Got these old walkin' blues'.
