Hercule Poirotprijs voor Toni Coppers

De jury vond Dood water een klassieke politieroman met een helder geconstrueerd verhaal. ''Coppers vertelt het discreet, soms poëtisch en zonder drang naar sensatie. De karakters zijn mooi uitgewerkt en hij bedacht ook een geloofwaardige plot'', aldus het juryrapport. 

Dood water is het zevende deel van een serie rond politievrouw Liese Meerhout. Een reeks waarmee hij ook zeven jaar geleden startte. In die jaren is heel wat veranderd. Zo houdt Meerhout zich niet langer bezig met kunstcriminaliteit. Ze werkt nu als commissaris in een moordbrigade. Het decor is Antwerpen geworden in plaats van Brussel.

In de bekroonde thriller wordt aan een Scheldekade een pijp gevonden. Wellicht was die van Albrecht Stuyt, een oude priester en missionaris die al een paar dagen verdwenen is. Duikers vinden niet het lijk van de geestelijke, wel dat van een gewezen hoertje. Later wordt ook het lijk van Stuyt aangetroffen. En dan doen er ook nog geruchten over pedofilie de ronde.

Toni Coppers (1961) maakte als radiomaker lange tijd reisprogramma's. Als auteur debuteerde hij in 1995 met De beha van Madonna, een bundel literaire reisbrieven. Zijn eerste misdaadromans, Dixit en Heilige nachten, waren komische thrillers met Britse humor. Nooit is ooit was zijn eerste echte misdaadroman. Het boek - waarin Liese Meerhout voor het eerst van zich doet lezen - werd genomineerd voor de Knack Hercule Poirotprijs 2008. De reeks met Meerhout wordt verfilmd, Coppers schrijft mee aan het scenario.

''Eigenlijk ben ik heel tevreden dat ik nu de prijs krijg'', laat Coppers tegenover Knack weten. ''Ik vind Dood water het beste boek uit de reeks. De nominatie in 2008 was voor mij een boost. Ik kreeg de bevestiging dat ik op het goede spoor zat, dat ik verder kon doen met Meerhout. Ze is nu harder geworden. Veel minder naïef, zowel in haar job als in haar privéleven.''

(Bron: Knack.be)