Verbeeldingswerelden: draken, bergbouwers en verzengende hitte
pagina 3 van 3
De wereld van Martijn Lindeboom
De dag duurt lang, bijna twee dagen lang en gedurende de middag brandt de zon vele malen sterker dan mensen kunnen verdragen. Tijdens hoogmiddag onbeschut buiten zijn, betekent een zekere dood, de zonnegod Surya zal je verbranden en je ingewanden koken voor het disrespect dat je hem toont. Daarom heeft de dag twee slaapperiodes: nacht en middag, waardoor de ochtend en de avond feitelijk losse dagen zijn, elk met ontbijt en avondeten en natuurlijk de verschillende riten om de goden tevreden te stellen.
Van woestijn tot meer
'De vernietiging van de jiten' speelt zich af in Azrím, de grootste stad van het Meer van Tarak, ook al worden noch stad, noch meer in het verhaal benoemd. Ooit werd het hele meer geregeerd door de maharaja, maar de tijden van een hoge koning zijn voorbij. Nu heerst de raja van Azrím vanuit zijn paleis van rood glas over al het land en water dat hij kan zien. Vanuit de hoogste toren van het Sivaan kijkt hij uit naar het oosten over de wijken en de landerijen en daar ver achter de duinen van rood zand, die stuiven in de bries. Naar het westen ziet hij water, tot aan de horizon. Maar voorbij de horizon liggen andere steden en oasen waar zijn macht niet reikt.
Magie van de raja
De heersende kasten steunen op hun rijkdom, de loyaliteit van de krijgerskaste en de goddelijke artefacten die alleen de jadugar-tovenaars kunnen hanteren. De tovenaars zijn zonder uitzondering van adel en verwant aan de raja.
Sinds de laatste maharaja verdwenen is, verdwijnt de magie langzaam uit de wereld. De vajra - scepters waarmee bliksemschichten kunnen worden afgevuurd - raken uitgewerkt, lampen en instrumenten stoppen met werken. Zelfs een lift in het Sivaan is gestopt, met zijn passagiers nog in de cabine, waarvan de deuren niet meer open gingen. Nog steeds denken paleisbewoners af en toe het geweeklaag van de opgeslotenen te horen. De jadugar, de adel en de raja houden het verzwakken van de magie geheim.
Parel in vuiligheid
Azrím is tegelijkertijd het centrum van ontwikkeling, magie en rijkdom van de wereld en de grootste put van verderf, onderdrukking en deprivatie die bestaat. Het paleis en de hoofdtempel van Tarak - de Askáran - steken als torens van troebel glas boven de flatgebouwen en huizen van lemen bakstenen uit. Meerdere ringen van muren beschermen het stadscentrum en de tempel, elke wijk ingesloten door wachttorens en kantelen, waartussen soldaten zich snel kunnen verplaatsen. Hoe verder van de rijkdom, hoe slechter de leefomstandigheden.
Rond de Rode weduwentoren strekken zich sloppenwijken uit, waar zelfs de elitetroepen van de krijgerskaste zich liever niet vertonen. Ondergrondse vechtputten, bordelen, drugskelders en de schuilplaatsen van demonenaanbidders tieren daar welig. Voor de uitgestotenen, ontsnapte slaven, onaanraakbaren en de laagste kasten is het leven een voortdurende test, die gedurende de hoogmiddag verandert in een vrijwel dodelijke verschrikking van hitte, uitdroging en straling. En voor een uitgestoten jiten - een hoge officier van de krijgerskaste - is dat nog erger.
Halloween Horror Verhalen bevat naast 'De vernietiging van de jiten' nog twaalf verhalen van Nederlandstalige auteurs.
Dit is aflevering vijf in de serie Verbeeldingswerelden. Lees het inleidende artikel (en waar een Verbeeldingswereld aan moet voldoen, je kunt nog steeds insturen) HIER en lees de eerder verschenen Verbeeldingswerelden hieronder:
- Verbeeldingswerelden: landen van draken, duivels en tovenaars (met de werelden van Adrian Stone en Patty van Delft)
- Verbeeldingswerelden: een tour langs vreemde planeten, landen en steden (met de werelden van Boukje Balder, Guido Eekhaut en Kim ten Tusscher)
- Verbeeldingswerelden: Fels en de Westelijke Territoria (met de wereld van Jürgen Snoeren)
- Verbeeldingswerelden: Java en de zombiehorden (met de wereld van Martijn Adelmund)
