Jaloers!

Jaloers!

Want waar gaat het nu allemaal om in het uitgeefvak? Het hangt zo langzamerhand van de events aan elkaar en een enkele keer bekruipt me de gedachte: ‘wéér een avond dat het publiek een goed boek had kunnen lezen.’ In het huidige tijdsgewricht een ouderwetse gedachte, want een event kan een uitstekende kennismaking zijn die juist tot lezen aanzet. In dat geval is het wel goed om een auteur te leren kennen voordat je kostbare vliegtickets gaat bestellen en auteursbezoeken gaat regelen.

Ik had het geluk dat zo’n auteur in Duitsland heel erg in de buurt was, namelijk in Keulen. Van alle locaties waar hij optreedt in Duitsland deze dagen was Keulen voor mij echt om de hoek. En nu ik dan toch bezig was te bekijken waar hij langsging, kon ik ook meteen uitrekenen hoeveel mensen na deze tour naar hem hebben geluisterd. De Oper am Dom in Keulen was namelijk uitverkocht, dat zal op de andere locaties niet anders zijn geweest, want hij is een heel populaire auteur in Duitsland die rustig een eerste oplage van 75.000 exemplaren haalt. Dus ik tel alle bezoekers bij elkaar op en kom op het bizar hoge aantal van zo’n 6400 mensen! Ik denk dat ik wel even groen heb gezien van jaloezie: 6400 mensen in krap acht optredens. Daar kunnen we in Nederland alleen maar van dromen!

Tegelijkertijd vond ik het een enorme opsteker. Toen ik die zaal afgelopen zaterdagavond zag vollopen – in luttele minuten was die zaal van galmend leeg tot de nok toe gevuld, zie het plaatje boven dit stukje tekst, dat is de Oper am Dom, dames en heren. En het wás ook geweldig. Een uitstekend interview en een zeer aanstekelijke voordracht van Tom zelf – goed, ik geef de naam weg, we hebben het hier over T.C. Boyle – en van een piepjonge Duitse acteur die de avond ervoor nog in Wenen op de planken had gestaan zes uur lang, om Hamlet te spelen. Wat een f e e s t! Boyle in het Engels, de acteur in het Duits, je zág het verhaal zich voor je ogen ontvouwen. Oren, misschien beter gezegd.

Na afloop, half elf inmiddels, was de rij voor een gesigneerd exemplaar zo eindeloos dat ik niet heb durven vragen hoelang de auteur daar nog heeft gestaan, want met iedereen maakte hij een klein kletsje en dan is 1600 mensen erg veel mensen. Brutaal heb ik voorgedrongen en de mensen die aan de beurt waren verteld dat ik zijn nieuwe, holländische Verlegerin ben en dat ik me mal ganz kurz eventjes aan hem wilde voorstellen. Vonden ze geen enkel probleem en kurz hoefde het ook niet (wat mij stiekem nieuwsgierig maakte naar hoe een Amsterdammer op dezelfde vraag zou reageren), dus dat werd een allerhartelijkste begroeting met een let’s hug, this is so great en hij zag uit naar zijn bezoek aan Nederland to see old friends. Nou, en older zijn ze allemaal wel geworden, want minstens twaalf jaar heeft hij Nederland niet aangedaan op zijn Europese tours. Het zal tijd worden. Was het maar vast begin september!

Nelleke Geel