Langsdenkers

Langsdenkers

Het tempo om alles voor de zomercatalogus af te krijgen, begint in de versnelling te raken. Het blijft een merkwaardig fenomeen dat het toch vaak makkelijker is om onder tijdsdruk bergen te verzetten. Een soort efficiëntietoename in mijn denkproces vindt er dan plaats. Ineens heb ik alle data in mijn hoofd, bedenk ik de net wat leukere zinnen, zie ik prompt voor me wat een goed plan zou zijn voor een bepaalde titel en wie ik daarvoor moet spreken, en wordt het helder waar het met dat omslag naartoe moet. Dat zijn van die dagen dat ik ontzettend veel gedaan krijg – ook heel veel kleine, maar o zo noodzakelijke details ontsnappen dan niet aan mijn aandacht. Dat noem ik de ‘knappende- adertjesdagen’. Dan voelt het alsof er van pure, samengebalde concentratie adertjes in mijn hoofd knappen. Het zijn de dagen aan het einde waarvan ik buitengewoon tevreden kan zijn. Ik hoop de beeldspraak nog lang te kunnen gebruiken, overigens, want meestal ziet het er na knappende adertjes in hoofden niet heel goed uit.

Nu kan ik wel roepen dat elke dag zo’n knappende-adertjesdag is, want ik ben een vlijtig mens en zou het liefst altijd ongelooflijk efficiënt en to the point zijn. Ledigheid is des duivels oorkussen en dat soort dingen, stiekem ben ik er zo een. Maar net als de dagen van grote activiteit moeten er dagen zijn dat ik er langs kan denken. Aha. Waarlangs dan? Alles eigenlijk: tekst, beeld, auteurs, literatuur, de staat van ons land, de wereld voor mijn part. Én die details natuurlijk. Die hebben op zulke dagen veel strijd te leveren om mijn aandacht en leggen het bij voorbaat af. Good riddance, trouwens, want details horen bij knappende adertjes natuurlijk, dat ziet een kind.

Bij langs de dingen denken doet zich iets anders voor: er beginnen zich contouren af te tekenen. Die van de lange termijn bijvoorbeeld. Of de contouren van het fonds en wat daar nog prachtig uit die eindeloze stroom van auteurs en manuscripten die de revue passeert gekozen zou kunnen worden om het verder uit te bouwen. Welk totaalsmoel (de term totaalvoetbal kun je prima vertalen naar ons vak, met een kleine wijziging in de tweede helft) het fonds moet krijgen. Concreet zit ik dan ’s avonds in een luie stoel tweets te lezen, ik noem maar wat, of ik lees overdag een paar uur achterstallige scouts reports (hele goeie langsdenkers), of ik kijk naar een film die ik al drie keer eerder zag, maar het kan zomaar zo zijn dat ik de volgende toch dat ene boek acquireer wat zich een tijdje terug in mijn achterhoofd had genesteld, maar waar ik eerder de contouren niet van zag. Bij niet Engelstalige boeken is daar doorgaans wat meer tijd voor.  

Zulke dagen zijn misschien nog nuttiger dan die van de knappende adertjes, ware het niet dat ik er af en toe de zenuwen van krijg. Zodra ik geleerd heb die niet meer te hebben, heb ik het echt onder de knie, dat langsdenken.

En eerlijk is eerlijk: er zijn heel veel dagen die tussen deze twee verschijnselen in hangen, de keep-calm-and-carry-on-dagen. Moeten er ook zijn!

Nelleke Geel