Myrthe van der Meer beantwoordt lezersvragen, deel 5

Joost Tervoort vroeg zich af:

Heb je iets gehad aan je deelname aan 24 uur met..? En zo ja, wat?
(Voor wie het programma niet heeft gezien, klik hier.)
"Lang voordat PAAZ en UP verschenen, vroeg mijn literair agent mij eens tegen welke programma’s ik blindelings ja zou zeggen. Ik wist het meteen: Boeken met Wim Brands, en 24 Uur Met met wie dan ook. Boeken, omdat ik als redacteur al met veel bewondering naar zijn programma keek en het als schrijver een ontzettende eer is om door zo’n belezen recensent geïnterviewd te worden. 24 Uur Met, omdat dat toch wel de Olympische Winterspelen van interviewland is (de Zomerspelen worden natuurlijk gevormd door Zomergasten). Niet alleen leek 24 uur lang geïnterviewd worden me een geweldig boeiende uitdaging, maar het was voor mij ook een terugkeer naar de paaz: terug naar die afgesloten ruimte, zonder vrijheden, met veel te weinig therapie en medepatiënten waar je niet voor gekozen hebt. Mijn medepatiënt bleek Theo Maassen. Ik kende hem alleen van de films Doodslag en Minoes, maar vanuit mijn omgeving werd ik van verschillende kanten gewaarschuwd; hij zou me alleen maar aan het huilen willen maken, provoceren en over me heen lopen. Wat ik wel boeiend vond, vooral dat al die mensen blijkbaar ook dachten dat ik dat dan allemaal zou laten gebeuren. En zelfs als dat zou gebeuren, dan was er nog niets aan de hand, dan werd het gewoon 24 uur puzzelen met Myrthe van der Meer.

Ik had me dus wel enigszins voorbereid op wat er kon gebeuren, maar dat het zo geweldig leuk zou worden, dat had ik niet verwacht, en de hoeveelheid reacties erna al helemaal niet. Achteraf hoorde ik van de redactie dat zelfs zij niet vaak hadden meegemaakt dat er zoveel gereageerd werd op een uitzending. Bovendien waren bijna alle reacties positief, dus dat vonden ze geweldig. Tegelijkertijd vond ik dat zelf ook erg lastig, bijna beangstigend. Ik kreeg honderden goedbedoelde berichten dat ik zo dapper, sterk, puur, echt en eerlijk was door alles wat ik verteld had over wat ik in PAAZ en UP geschreven had over mijn psychiatrische opnames. Dat beeld was echter gebaseerd op een sterk geredigeerde samenvatting van drie kwartier film. En het beeld dat mensen daardoor kregen is weliswaar heel erg vleiend, maar het is niet een beeld waar ik aan kan voldoen, want ik ben niet alleen maar puur, echt en eerlijk. Ik ben ook cynisch, onaardig, bot, laf, lui en gemeen. Tijdens de opname van 24 Uur Met ben ik dat ook allemaal geweest, juist omdat ik daar zo geweldig mezelf kon zijn, alleen heeft dat de uitzending niet gehaald. Met die heiligenstatus heb ik het dus wel echt even moeilijk gehad (zie depressie in januari…), maar het programma en de opnames zelf zou ik zo weer doen, geen enkele twijfel. Alleen dan wel met een wekker erbij. En slaappillen!"

Over PAAZ :
Als Emma van de ene op de andere dag opgenomen wordt op de paaz, weet ze een ding zeker: hier is een fout gemaakt. Ze heeft namelijk een leuke baan, een geweldige vriend en een goed leven, dus dat ze dood wil kan dan toch geen probleem zijn? Het is het begin van Emma's zoektocht door de absurde wereld van de psychiatrische kliniek met al haar regels, pillen en diagnoses - een zoektocht naar de uitgang, maar boven alles een zoektocht naar zichzelf. Tijdens haar reis langs vreemde pati?nten en nog vreemdere therapeuten, depressieve kerstballen en onverwachte vriendschappen, begint Emma te beseffen dat ze hier niet voor niets zit, en dat zij de enige is die kan bepalen of, maar vooral ook hoe ze ooit de paaz weer verlaat.

'Zoals J.J. Voskuil met zijn romancyclus Het bureau het kantoorleven heeft vastgelegd, zo nauwgezet registreert Van der Meer de praktijk van een psychiatrisch ziekenhuis.' - Wim Brands, VPRO Boeken

Over UP :
Emma is jong, getalenteerd, bevlogen en ze heeft levenslang...
de levenslange diagnose manisch depressief. Als Emma vol goede moed naar het laatste gesprek met haar psychiater gaat, gebeuren er een aantal dingen die ze niet helemaal had voorzien; haar psychiater is verdwenen, de vervanger weet niets van een eindgesprek en voor het einde van de dag is ze opgenomen op de paaz. Alweer.
Terwijl Emma op zoek gaat naar een verklaring, raakt ze langzaam maar zeker verstrikt in de wonderlijke wereld van pillen, psychiaters en patiënten. Hoeveel last mag je als psychiatrisch patiënt je omgeving bezorgen? Waar loopt de grens tussen problemen bespreken en anderen ermee chanteren?

Over Myrthe van der Meer:
Myrthe van der Meer (1983) was redacteur en brak door met de autobiografische bestseller PAAZ, over de tijd die ze doorbracht op een psychiatrische afdeling. PAAZ kreeg lovende recensies, werd genomineerd voor de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs en wordt bewerkt tot een televisieserie. Kalf is haar tweede roman en getuigt van haar originele verteltalent en van haar geheel eigen, maar zeer aanstekelijke gevoel voor humor. In februari 2015 verscheen het vervolg op PAAZ, getiteld UP.