Nathalie Pagie: Ik ben een beschouwer

In De Toneelclub schreef je over de traumatische ervaringen van een jonge vrouw en in De Campus over het studentenleven aan de University of Alberta (Canada). In Paradijsvogels reist de lezer echter af naar Aruba. Hoe kwam de keuze voor ‘one happy island’ tot stand?

'Ik ben twee keer op Aruba geweest. Ik bezocht er mijn vriendin Marieke die een tijdje op het eiland werkte. Precies zoals ik in Paradijsvogels beschrijf, al is Marieke in het echt stukken sympathieker en gaat ze beslist anders met problemen om dan de Marieke in het boek. (Ik heb haar dan ook om toestemming gevraagd haar naam te gebruiken. Ze was zo sportief toe te stemmen, zelfs zonder het verhaal gelezen te hebben. Je kunt je voorstellen dat ik erg benieuwd ben naar haar reactie straks!)

Een tweede keer ging ik er op vakantie. Het is al even geleden, maar de sfeer van het eiland, de temperatuur, geur en kleur staan me nog levendig bij. Misschien is het een wat ongebruikelijke setting voor een spannend verhaal – kijk maar hoeveel thrillers zich afspelen in koude en duistere gebieden in Scandinavië bijvoorbeeld – maar zeker zo interessant.'

In Paradijsvogels beschrijf je de sfeer en het eilandleven op Aruba, niet bepaald naast de deur. Raak je over het algemeen snel geïnspireerd door jouw omgeving?  

'Toen ik op Aruba was, schreef ik nog geen boeken. Toen ik in Canada was ook niet, trouwens. Het idee voor de verhalen ontstond pas later. Ik laat me inspireren door locaties die ik bezoek, maar ook door personen, ervaringen, dingen die ik lees in de krant of zie op televisie en daarnaast door een heleboel fantasie. Onbewust sla ik veel op en zodra ik ga zitten in mijn tuinhuis komt er van alles bovendrijven. Ik ben een beschouwer, luister meer dan dat ik praat en heb een harde schijf met een schat aan bruikbare informatie voor mijn boeken. Daar maak ik dankbaar gebruik van.'

Tara Linders is een eigenzinnige dame die zich vastbijt in duistere praktijken die plaatsvinden op het eiland. Heb je karaktereigenschappen van jezelf meegegeven aan jouw hoofdpersonage? Of heb je haar gebaseerd op een werkelijk bestaand persoon?

'Tara bestaat niet echt, maar ik voel haar heel dichtbij. Natuurlijk lijkt ze op mij; alle personages, ook die uit mijn vorige boeken, bevatten delen van mijn persoonlijkheid. Toen ik De Toneelclub schreef identificeerde ik me sterk met hoofdpersoon Elin, maar haar heb ik inmiddels losgelaten. Met Cleo uit De Campus was de band minder sterk, maar Tara zit in mij, al ben ik minder eigenzinnig en red ik me over het algemeen prima in gezelschap. Tara is een einzelgänger en dat ben ik ook, al laat ik dat niet altijd zien.'

De hoofdstukken worden afgewisseld met mysterieuze fragmenten die heel dicht op de huid van de lezer komen. Hoe voelde het om deze scènes te schrijven?  

'Met elk boek gaat de lat hoger en probeer ik nieuwe technieken uit. Het moet steeds spannender, verrassender. Ik had nog niet eerder met dit soort fragmenten gewerkt. Het was lastig de fragmenten over de persoon in gevangenschap prikkelend te schrijven, zonder te veel weg te geven; het moet de lezer pas tegen het einde van het verhaal duidelijk worden waarom deze persoon gevangen zit. Als ik mijn proeflezers mag geloven, is dat goed gelukt.'

Hoe zou je Paradijsvogels zelf aan de lezer beschrijven?    

'Paradijsvogels is een spannend verhaal waarin hoofdpersonen Tara en Diego bijna ten onder gaan in de beerput die ze opentrekken. Tegen een achtergrond van schone schijn (een onbezorgd eiland in de zon) stuiten ze op allerlei zaken die het daglicht niet kunnen verdagen. Niet voor niets staat er op de cover: Aruba, one happy island, maar nu even niet.. Het boek leest weer als een trein, ik houd nu eenmaal van verhalen met vaart. Ik vind Paradijsvogels mijn beste tot nu toe – meer duistere personages, meer verrassende verhaallijnen en een sterke spanningsboog – en kan haast niet wachten om te horen of lezers het daarmee eens zijn.' 

Paradijsvogels slaat nu haar vleugels uit naar de lezer. Vond je het moeilijk om het verhaal los te laten?  

'Ik heb het zeker niet losgelaten, dit verhaal zal nog wel even bij me blijven. Dat komt ook doordat ik nauw betrokken ben bij het kiezen van de juiste cover, het plannen van de boekpresentatie en het updaten van mijn website. De komende maanden reis ik het land door om in boekhandels te signeren. Ik werk mee aan het Thrillerfestival in Zoetermeer op 25 oktober en sta op de Boekenbeurs in Antwerpen op 10 november. Uiteraard vertel ik daar over mijn laatste boek. En dat is heerlijk! De periode rondom de lancering van een boek is verslavend spannend, ik krijg er ontzettend veel energie van. In januari kom ik wel weer bij…'

Wat kunnen we binnenkort van Nathalie Pagie verwachten? Staan de eerste letters voor thriller nummer vier op al op papier?

'Ik ga door! De afgelopen drie jaar zijn er drie boeken van me uitgekomen en als het aan mij ligt houden we dit tempo aan. De eerste letters staan inderdaad al op papier. Het idee zat al in mijn hoofd en is goedgekeurd door de uitgever dus ik kan vooruit. Waar het verhaal speelt? Dat verklap ik nog niet. Maar dat het een spannend, vlotgeschreven en verrassend verhaal wordt, beloof ik bij deze.'

Kijk voor meer info over Nathalie’s boeken en voor haar agenda op haar vernieuwde website: www.nathaliepagie.nl.

Lees hier een fragment uit Paradijsvogels.