Verhalenmaker Patz van der Sloot heeft meer met 'raar' dan met 'waar'

Raar, maar waar

Ik hou van verhalen die raar en het-zou-wel-eens-echt-gebeurd-kunnen-zijn combineren. Helemaal ‘waar’ heb ik eigenlijk niet zoveel mee.

Wellicht ben ik een luie verhalenmaker. Ik zie ‘waar’ als een beperking. Zo had ik ooit een vakantiebaantje als gids in mijn geboortestad Delft. Een baan waar ik me op een gegeven moment genoodzaakt voelde om waarheid en fictie flink te mengen om het voor mij én voor de toerist leuk te houden. Het effect op de groep toeristen was direct merkbaar. Kleine grappige onwaarheden mengde geweldig met de grote waarheden en verhoogde onmiddellijk het ‘raar’ gehalte. Daardoor werden mijn rondleiding leuker dan de rondleidingen van collega’s die slechts de waarheid in hun repertoire hadden zitten. Uiteindelijk leidde het in mijn geval wel tot ontslag omdat ik mijn grenzeloze fantasie over de Delftse helden en monumenten bleef uitstrooien. Mijn pleidooi dat fictie nu eenmaal veel leuker was dan de waarheid kwam niet goed aan bij de directeur van de VVV.

Misschien is dat ook de reden dat ik het liefst kinder- en jeugdverhalen maak en niet schroom om gewoon in een inleiding van een boek te vermelden dat het verhaal gebaseerd is op een waargebeurd avontuur en dat de namen en plaatsnamen wegens zeer geheime redenen veranderd zijn. Natuurlijk geloven tieners niet dat het echt waar is, net zoals de toeristen in mijn rondleidingen ook niet helemaal geloofden dat Willem van Oranje de uitvinding van de verrekijker niet gebruikte in zijn strijd tegen de Spanjaarden, maar om naar een badhuis aan de overkant van zijn kantoor te gluren. Het maakte het wel net even leuker. Want het zou zomaar wél echt gebeurd kunnen zijn.

Zo ben ik gek op bejaardentehuizen. Natuurlijk niet op de échte bejaardentehuizen. Daar kan niemand echt heel vrolijk van worden. Maar met een scheutje ‘niet waar’ versterken we met gemak het ‘rare’ van zo’n gebouw vol opa’s en oma’s. Want wat doen die opa’s en oma’s daar de hele dag? Plannen ze ontsnappingen? Houden ze geheime bijeenkomsten? Stoken ze illegale drank? Houden ze feesten? Je weet het natuurlijk niet.

Dus is een bejaardentehuis een dankbare basis voor een magisch avontuur. Een bejaardentehuis dat van binnen groter is dan van buiten. Waar oude mensen stoppen met ouder worden en een groot geheim verbergen. Het zou toch zomaar kunnen? 

Patz

{Liefhebber van Planeten en Sterren}*{Verzamelaar van Buitengewoon Rare Objecten}*{Notoir Leunstoel Avonturier } * { Amateur Schatzoeker} * {Verhalenjager} en oprichter/verhalenmaker van het Wonderbaarlijke Verhalen*laboratorium CircusPatz.