Thrillerleesclub vol lof over 'Stille grond'

Jarenlang schreef ze hoofdzakelijk kinder- en jeugdboeken, meer dan veertig in totaal. In 2013 kwam daar opeens verandering in en debuteerde ze met de thriller Als alles duister wordt. De Vlaamse schrijfster Hilde Vandermeeren hoeft geen spijt te hebben van deze genreswitch: haar debuut won de Hercule Poirot Publieksprijs. In mei verscheen haar inmiddels derde thriller, Stille grond.

Het decor? Glasgow, 1983.
Tijdens een stormachtige novembernacht verdwijnt de zesjarige Rosie Thompson uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje Ruby. Van Rosie ontbreekt sindsdien elk spoor. In dit gebroken gezin groeit Eve op, hun jongere zusje.
Dertig jaar later. Eve werkt als hoogleraar wiskunde aan de Universiteit van Glasgow. Haar leven wordt grondig verstoord door een bericht dat door iemand is achtergelaten in de kapel: Het spijt me wat er gebeurd is met Rosie Thompson. Moge God me vergeven. Omdat het politieonderzoek niets oplevert, besluit Eve zelf actie te gaan ondernemen. Het wordt een zoektocht op leven en dood.

'Vanaf het eerste hoofdstuk word je het verhaal in gezogen en wil je nog maar een ding: lezen!’ Karin Bisschops is niet de enige die zo enthousiast reageert op Stille grond. Inge Verbruggen bijvoorbeeld voegt toe: ‘Hilde schrijft met rake pen. Ze verwoordt alles precies goed. Mooi, literair en met de vinger op de wonde die weldra zal weggehaald worden.’ Karin en Inge mogen zich maar wat gelukkig prijzen dat ze geselecteerd zijn voor deze leesclub, want met 71 inschrijvingen was er ongekend veel animo voor de nieuwste telg van Vandermeeren. Dat Stille grond zo gewild is valt in ieder geval deels te verklaren door de positieve besprekingen die er voor het boek zijn. Stephanie Haenen: 'Ik kan me helemaal vinden in de lovende recensies die ik voorbij heb zien komen.'

Over op de vraag wat voor cijfers Stille grond zoal krijgt. Van de 15 lezers geven er 13 het rapportcijfer 8 of hoger! Niemand geeft het boek een onvoldoende. Collega-auteur Karin Hazendonk benadrukt nog eens dat ze de voorgaande thrillers van Vandermeeren heeft gelezen en het bijzonder prettig leesbare boeken vindt. Biebmiepje Judith beschouwt zich intussen als een fan van de schrijfster. Haar hoge score van 9,2 is vooral voor de 'fijne schrijfstijl, prettig lezende korte hoofdstukken en de goede spanning.' Feetje mag intussen ook tot de fans worden gerekend: 'Ik blijf Hilde volgen, want ze is een echte aanwinst in de, vooral mannelijk bevolkte, Vlaamse thrillerwereld.'
Alice van Tamelen, die ongetwijfeld ook in dit rijtje mag worden gevoegd, vindt dat het boek wel wat dikker had gemogen, zodat het nog wat langer had geduurd voordat ze het uit had! Wat opvalt is dat ze tevens een opmerking plaatst die uit de mond van meerdere lezers komt: het boek is verre van typisch Vlaams, veel meer een internationaal boek. Toch is het zoals Greet Braem terecht al opmerkt 'geen typisch Vlaamse thriller, alleen al doordat het boek zich in Schotland afspeelt.'

JRV noemt weliswaar een paar pluspunten, maar is de enige die niet uforisch is over het boek, wat hij wel goed onderbouwt: 'Het boek was voor mij redelijk voorspelbaar, omdat er veel al snel wordt weggegeven. De verhaallijnen komen mooi bij elkaar, maar hadden wat complexer gemogen en wat verder uitgewerkt. Ik vind het een fijn boek, maar niet onderscheidend of uniek.' Zijn score: 6,5.

Vandermeeren hoeft geen spijt te hebben van haar deelname aan de leesclub. De gemiddelde puntenwaardering die het boek krijgt is een 8,4. Dat is nog altijd goed genoeg voor de top 25 van de Hebban Hall of Fame.

Wij uitkijkt naar de volgende thriller van deze auteur zal wel nog wat geduld moeten hebben. De vierde thriller is voorzien voor mei 2016.