Thrillerschrijvers bloggen: Aanwinst (35)

Schrijven kan af en toe best eenzaam zijn (oké, soms ook niet, als de personages de hele dag in je hoofd tegen elkaar en jou kakelen), maar over het algemeen gaat het om jou en je computer. En aangezien partners, familie en vrienden ook andere dingen te doen hebben dan naar jou te luisteren, leek het Ingrid Oonincx en Anita Terpstra een goed idee om elkaar als klankbord te gebruiken. Leef mee met de ups en downs in hun schrijverschap en de opofferingen die ze ervoor doen. Maar lees ook over het plezier dat ze hebben in het schrijven en profiteer van de schrijftips die ze tussen neus en lippen door geven. | Een nieuwe blog iedere zaterdag in de oneven weken.

Een jongen maakt een gat in een bierviltje, zet dat op het puntje van zijn neus en zegt tegen een meisje: ‘Hé, gooide jij dit viltje?’ Een voorbeeld van een leuke versiertruc die ik onlangs tegenkwam op Twitter. Ik was op zoek naar een reden waarom mijn hoofdpersonage verliefd wordt op iemand en wist meteen: dit voorbeeld wil ik gebruiken.

Zonder Facebook waren Ingrid en ik nooit met dit blog begonnen. Ingrid en ik werden Facebookvrienden en toen zij genomineerd werd voor de Schaduwprijs informeerde ze via Facebook naar mijn ervaring, aangezien ik een jaar eerder was genomineerd. Er ontstond een leuke briefwisseling en niet veel later vroeg Ingrid of ik een blog met haar wilde beginnen. Ja!

Op Twitter las ik een oproep van Alex van der Galen wie een verhaal wilde schrijven voor een bundel spannende verhalen, waarvan de opbrengst naar het goede doel Room to Read gaat. Ik reageerde en werd uitgenodigd ook een kort verhaal te schrijven. Erg leuk om te doen.

Via Facebook en Twitter is het ook erg gemakkelijk om contact te onderhouden met andere schrijvers. Contacten die zonder Facebook en Twitter niet waren ontstaan. En via die sociale media is het ook een kleine stap om schrijvers uit te nodigen een gastblog te schrijven, zoals jij hebt gemerkt Simone.

En sociale media leveren ook leuke contacten met lezers op. Een van mijn volgers is een lerares. Nu komt er in mijn volgende boek een jong meisje voor en omdat ik zelf geen jong meisje meer ben, wil ik haar vragen of ze het hoofdstuk wil laten lezen door haar leerlingen. Het is ook mogelijk om via sociale media een oproep te doen als je in het kader van research op zoek bent naar iemand met bepaalde expertise. Zo heb ik voor mijn volgende boek iemand nodig die kennis heeft over wandelen in de nationale parken van Alaska en ik hoop dat ik via Twitter of Facebook iemand kan vinden.

Zoals ik al eens eerder schreef in een blog hebben sociale media ook een keerzijde. Het vreet tijd. Tijd die ik soms liever besteed aan schrijven. Nee, ik heb nog steeds geen slot op internet laten zetten, zoals ik in die blog beloofde.

Dus ja, ik vind sociale media als Twitter en Facebook een aanwinst, Simone. En omdat ik Facebook en Twitter niet alleen wil gebruiken voor ‘reclamedoeleinden’ schrijf ik ook gewoon wat me zoal bezighoudt. Als een soort online dagboek.

Ingrid, jij schreef dat je volgende boek zich gaat afspelen in/rondom je geboortedorp. In hoeverre ga je autobiografische elementen gebruiken?