Thrillerschrijvers bloggen: Hillbillies (28)

Schrijven kan af en toe best eenzaam zijn (oké, soms ook niet, als de personages de hele dag in je hoofd tegen elkaar en jou kakelen), maar over het algemeen gaat het om jou en je computer. En aangezien partners, familie en vrienden ook andere dingen te doen hebben dan naar jou te luisteren, leek het Ingrid Oonincx en Anita Terpstra een goed idee om elkaar als klankbord te gebruiken. Leef mee met de ups en downs in hun schrijverschap en de opofferingen die ze ervoor doen. Maar lees ook over het plezier dat ze hebben in het schrijven en profiteer van de schrijftips die ze tussen neus en lippen door geven. | Een nieuwe blog iedere zaterdag in de oneven weken.

Ook ik kom oorspronkelijk uit een dorp Anita, maar ik denk niet dat een gebrek aan spannende gebeurtenissen invloed heeft gehad op mijn keuze om thrillerschrijver te worden. Het leven in mijn geboortedorp was namelijk helemaal niet saai. Sterker nog, juist het dorpsleven zit vol gevaren! Wat te denken van gruwelijke ongelukken met landbouwmachines of het onheil dat jongeren kan overkomen omdat ze altijd heel ver moeten rijden om eens behoorlijk te gaan stappen? En wat denk je van die eindeloze donkere bossen waarin je gemakkelijk kunt verdwalen of van die verwaarloosde afgelegen boerderijen waar – je weet maar nooit – misschien wel angstaanjagende hillbillies wonen (denk Deliverance) die jou aan hun varkens willen voeren? Bovendien kom ik uit een heel bijzonder dorp. Het ligt namelijk op de grens tussen Nederland en België en dat brengt allerlei ‘extraatjes’ met zich mee op crimineel gebied. Denk: smokkel, prostitutie, veel ‘import’ en eens in de zoveel tijd een spectaculaire moord.

Maar het grootste deel van mijn leven woon ik al in een stad. Toegegeven, het is niet bepaald een wereldstad met slechts 200.000 inwoners, maar we pikken hier op crimineel gebied ons graantje mee. Een kleine opsomming van wat we in huis hebben: radicale groeperingen, drugshandel, daklozenproblematiek, straatprostitutie (m/v), criminaliteit in alle sectoren en gradaties, gettovorming, misbruikende priesters, af en toe een crime passionel en veel (en soms fataal) zinloos geweld. Het enige dat we in ons provinciestadje nog ‘missen’ is een seriemoordenaar, hoewel we ooit wel een pyromaan hadden die zich richtte op lelijke eendjes ofwel de Citroën 2CV.

Ik ken dus beide werelden en gebruik net zo lief een dorp als een stad als setting voor een thriller. Toevallig speelden Nickname en Botsing zich af in een stad, maar mijn derde thriller zal over het leven in een dorp gaan, een grensdorp zelfs. Nee, het wordt niet autobiografisch, maar ik sluit niet uit dat er enkele van de bovenstaande elementen in terug zullen komen.

Heb ik je vraag zo voldoende beantwoord Anita?

Volgende week komt thrillerschrijfster Ellen den Hollander gastbloggen. Haar boek De primeur is net verschenen. Ellen werkt als journalist bij het AD. De vraag voor Ellen: baseer je je boeken op actuele onderwerpen?