Thrillerschrijvers bloggen: Ideeëndief (68)

Een kleine week voor het verschijnen van mijn langverwachte boek gebeurde het. Ik zag het op billboards op de stations, op paginagrote advertenties in kranten en op enorme stapels in de boekwinkels. Het was overduidelijk een groot succes. Of ik blij was? Nee! Juist niet. Ik beleefde mijn grootste nachtmerrie. Waar ik naar keek was namelijk het boek waar ik jarenlang in het diepste geheim aan gewerkt had, maar dan geschreven door een andere auteur met een iets vlottere pen. De dief!

Gelukkig is dit slechts een beschrijving van een angstdroom. Toch zou het zomaar kunnen gebeuren. Soms hangen onderwerpen namelijk in de lucht en kan je amper spreken van het stelen van ideeën. Het gaat erom een idee precies op het juiste moment te plukken. Als je te vroeg bent, vind je geen gehoor, ben je te laat, dan heb je pech. Zo kan het zijn dat thema’s die eerst amper voor beroering zorgen of die zelfs ouderwets zijn, plotseling helemaal hot worden. Denk aan de heropleving van het breien (met de hilarische megabestseller ‘Kerstballen breien met Arne en Carlos’) of de tomeloze populariteit van de SM-meester in Vijftig Tinten Grijs. Je moet er maar op komen dat al die zelfstandige carrièrevrouwen plotseling stiekem blijken te dromen van een dominante vent. Ik had het zelf nooit bedacht.

Maar aangezien een leven als fulltime schrijfster me soms best aantrekkelijk lijkt en je daar nu eenmaal een bestseller voor nodig hebt, zit ik af en toe te peinzen over onderwerpen waarmee ik over twee jaar zou kunnen scoren. Ik wil best delen wat er dan door mijn hoofd schiet, bijvoorbeeld: schoudervullingen, de missionarishouding, big hair, de pil van Drion, roze lippenstift, jaren tachtig hardrock, eenkamerflats, de wraak van de Unabomber, de boblijn, het monogame huwelijk of juist een nieuwe Summer of Love, the Bee Gees, woensdag gehaktdag, de kleur bruin, de bijl als modeaccessoire, leven op een maankolonie, de terugkeer van de handwas, recycling van uitwerpselen, mos als voedsel of het definitief verdwijnen van het gezond verstand.

Tot voor kort leverden die brainstormsessies nooit wat zinnigs op, maar nu is het dan toch gebeurd. Ik heb een GEWELDIG idee voor mijn vierde thriller. Dit idee is blijvend actueel, aansprekend, origineel in de uitwerking en als ik het goed aanpak word ik er zelf ook beter van. Ik heb dus alle reden om er extreem geheimzinnig over te doen. Dat is best moeilijk omdat ik zo enthousiast ben. Ik popel om eraan te beginnen, maar eerst moet ik mijn derde thriller nog afronden.

Laatst had ik een angstaanjagende gedachte. Het kwam doordat ik in jouw nieuwe boek Overmand aan het lezen was Anita. Ik kwam een paar mooie variaties op een bonkend hart en zweethanden tegen en zei onmiddellijk tegen mezelf ‘die mag je dus niet gebruiken’. Ik weet inmiddels al niet meer wat die variaties waren, maar ik denk dat ze wel ergens in mijn achterhoofd zijn blijven hangen. Hoe groot is de kans dat ze er de volgende keer tijdens het schrijven plotseling uitkomen en dat ik dan denk dat het mijn eigen vondsten zijn? Zo gaat het vast ook met verhaalideeën. Je leest wat in een krant of boek, vergeet waar je het vandaan hebt en na een week, maand of zelfs jaren later plopt het in je hoofd op als je eigen idee. Als ik dat geweldige idee van mij ook maar niet van iemand anders gestolen heb!

Anita, jij schrijft in Overmand prachtig over de ruige natuur in Alaska. Het kan niet anders dan dat je daar zelf geweest bent. Is dat zo?