Column /
Thrillerschrijvers bloggen: (In) verwachting (79)
Anita: Maar hoe wéét je of het boek nóg beter, spannender en verrassender is geworden?
Auteurs willen hun boek nog wel eens omschrijven als ‘hun kindje’. Als een boek een kind is, dan is een boek schrijven natuurlijk een zwangerschap. Nu duurt een boek schrijven gemiddeld toch snel zo’n negen maanden (hangt natuurlijk af van het aantal pagina’s) dus de vergelijking is misschien niet eens zo heel erg gek.
Iedere vrouw die zwanger is (geweest), weet dat een zwangerschap nogal wat kwaaltjes met zich mee kan brengen. Ik zal jullie niet met details van mijn zwangerschappen om de oren slaan, tenzij jullie dat graag willen, laat het dan weten via het forum ;-) Ingrid, de verwachtingen waar jij het over hebt, vallen wat mij betreft onder de noemer zwangerschapskwaaltjes. Ze zijn onder te verdelen in twee categorieën: de verwachtingen die je aan jezelf stelt en de verwachtingen die je lezerspubliek van je volgende boek heeft.
Zelf wil ik dat mijn volgende boek nóg beter, nóg spannender en nóg verrassender wordt dan het vorige. En het publiek natuurlijk ook. Ja logisch, lezers willen geen slecht boek, dûh. Om heel eerlijk te zijn duw ik iedere gedachte aan verwachtingen weg. Ik ben een ferm aanhanger van de struisvogelmethode. Verwachtingen horen nu eenmaal, net als ochtendmisselijkheid bij een zwangerschap, bij het schrijven van een boek. En dus geef ik ook maar gewoon toe aan wat zo'n kwaal met zich meebrengt: eten, chagrijnig zijn, ruziemaken, schoonmaken... Om maar een paar voorbeelden te noemen.
Ik heb nu drie thrillers geschreven, volgend jaar verschijnt de vierde, en ik ben nog lang niet uitgeleerd. De lat kan nog steeds hoger gelegd worden. Hoe ik dat precies doe, kan ik niet omschrijven, omdat het moeilijk is om verwachtingen exact te definiëren, al heb ik hierboven een poging gedaan. Maar hoe wéét je of het boek nóg beter, spannender en verrassender is geworden? Ik kan alleen maar afgaan op mijn eigen gevoel en de reacties van de mensen bij de uitgeverij die voor publicatie meelezen. Als er reacties van pers en publiek komen, weet je pas echt of je aan de verwachtingen hebt voldaan.
Genoeg voor nu. Ik race nog even naar de winkel om een fles sterke drank te kopen. Kijk, dát kun je niet doen als je zwanger bent. Gelukkig wel als je een boek schrijft.
Ingrid, jouw boekpresentatie staat voor de deur. Kun jij er iets over vertellen?
Anita Terpstra