Column /
Thrillerschrijvers bloggen: Non je ne regrette rien (74)
Schrijven kan af en toe best eenzaam zijn (oké, soms ook niet, als de personages de hele dag in je hoofd tegen elkaar en jou kakelen), maar over het algemeen gaat het om jou en je computer. En aangezien partners, familie en vrienden ook andere dingen te doen hebben dan naar jou te luisteren, leek het Ingrid Oonincx en Anita Terpstra een goed idee om elkaar als klankbord te gebruiken. Leef mee met de ups en downs in hun schrijverschap en de opofferingen die ze ervoor doen. Maar lees ook over het plezier dat ze hebben in het schrijven en profiteer van de schrijftips die ze tussen neus en lippen door geven. | Een nieuwe blog iedere zaterdag in de oneven weken.
Ingrid: Die missers uit het verleden hebben vast een functie gehad...
Wat ik met de wetenschap van nu toen anders had gedaan, Anita? Als ik terugkijk op mijn leven tot nu toe, zie ik wel wat verbeterpunten, maar het gaat me te ver om dingen te veranderen. Bovendien treedt al bij de kleinste verandering het butterfly effect op. Voor je het weet ben ik een alcoholistische ‘baglady’ in plaats van een gelukkige, schrijvende moeder. Jij had het over een beroemde uitspraak van Balkenende, ik stel daar Edith Piaf tegenover: ‘Non je ne regrette rien’.
Maar je vraag zet me wel aan het denken. Zo zou ik Video 2000 aan me voorbij laten gaan en niet investeren in World Online maar in Apple. Mijn gestreepte matrozenshirt zou ik net op tijd uit de kledingcontainer vissen en mijn dikke zwarte brilmontuur zou ik netjes opbergen in een laatje, in plaats van vertrappen na het getreiter van pestkop W. Die tuthola van een W. zou ik trouwens een harde schop tegen haar dikke kont geven. Zelf zou ik nooit iemand pesten.
Mijn opa’s en oma’s zou ik vaker bezoeken en ik zou twee jaar geleden al zonnepanelen aangeschaft hebben. Ik zou meer tijd investeren in echte vrienden en minder in onechte. Ik zou beter mijn best doen op school en eerder mijn haren blonderen. Ik zou mijn partner tien jaar vroeger ontmoet hebben en samen met hem nog een paar lange reizen maken voordat we kinderen kregen.
Ik was eerder gaan schrijven, want dan had ik nu misschien wel tien boeken op de plank staan in plaats van die (bijna) drie van nu. In plaats van Nicci French stuk te lezen had ik zelf bedacht dat de Nederlandse markt toe was aan een eigen variant. Ik zou…
Ach, als ik bovenstaande voorbeelden nalees, besef ik des te meer dat ik nu leef. Nu moet ik kansen zien en grijpen. Die missers uit het verleden hebben vast een functie gehad, hoewel me dat in het geval van World Online niet helemaal duidelijk is. Weet je, ik blijf gewoon bij mijn eerste uitspraak: Non je ne regrette rien.
Volgende keer komt Milou van der Will gastbloggen. Milou wanneer besloot je schrijfster te worden?
