TV-review: Dark Matter S1 ep. 1

Ook kreeg iedereen een kopie van het stripboek over Dark Matter, dat hier al gerecenseerd is.

Op naar het hoofdonderdeel: de eerste aflevering van Dark Matter. Voor wie het nog nooit ervaren heeft: een bioscoop is een heel goede locatie voor het kijken van een tv-serie als Dark Matter. We hebben helaas maar één aflevering mogen zien. De eerste indruk na deze aftrap is gelukkig onverdeeld positief te noemen.

In Dark Matter wordt de bemanning van een ruimteschip ruw wakker gemaakt uit statis (artificiele langdurige slaap): het schip verliest zuurstof. Eén, zo genoemd omdat hij als eerste wakker werd, is eerst verward, en dan rent hij naar de controlekamer. Waar hij geen idee heeft wat te doen. Voor hij het nog erger kan maken, schopt Twee hem onzacht onderuit en herstelt ze de levensonderhoudende functies van het schip, waaronder de zuurstoftoevoer. Binnen no time staat Drie daar met getrokken wapens, en blijkt dat geen van allen weet wie ze zijn. Als de hele bemanning van zes mensen wakker is gemaakt, is het tijd om het schip te ontdekken en uit te zoeken wie ze zijn.

Het is leuk om te zien hoe dicht de serie bij de strips is gebleven: veel tekst komt rechtstreeks uit de strips. De eerste aflevering beslaat de eerste twee strips. Als dit door zet, weten zelfs degenen die de strips hebben gelezen na twee afleveringen niet wat er gebeuren gaat. Spannend. Het belooft ook veel goeds: als het verhaal zich voort zet zoals het nu is ingezet na de eerste aflevering en de strips, lijkt het een interessante space-opera te worden. De vergelijkingen met Firefly worden al gemaakt, laten we hopen dat Dark Matter een langer leven beschoren is.

De hoofdpersonen van de serie zijn Een tot en met Zes plus de androïde. Door de verschillende persoonlijkheden zal iedereen een favoriet hebben. Opvallend is bijvoorbeeld Twee, de ‘lady-boss’ genoemd door Drie, en met een reden. Als van nature neemt ze de leiding over het schip en de bemanning. Jammer voor Drie, de harde huurling die overal een antwoord op heeft en wat humor in de serie brengt, die dat ook wel zag zitten als baantje. Vier is de stille ninja, waar Eén de goedheid zelve lijkt te zijn. Zes, of Tiny, lijkt het type ruwe bolster blanke pit te zijn, en wat Vijf precies is weet niemand. Vijf is jong, een jaar of vijftien, en misschien wel de meest mysterieuze van de hele bemanning. De androïde zal je nooit laten vergeten dat ze geen mens is: niet alleen in haar reacties, maar ze beweegt ook stijfjes, alsof er geen enkele beweging wordt gemaakt die niet nodig is. Mooi om te zien.

De aankleding van de serie brengt het gevoel van de stripalbums over: veel donkere tinten en een ruimteschip dat niet meer in nieuwstaat is. Het zet gelijk een goede sfeer neer voor een grimmig verhaal. De kleren van de bemanning zijn duidelijk gericht op vechten. Behalve voor Twee en Vijf; Twee heeft geen beschermende kleding aan en Vijf houdt duidelijk van felle kleurtjes.

Een eerste aflevering is precies dat: één aflevering en dan ook nog eens een speciale omdat alles hier begint. Na het zien van deze aflevering heb ik echter behoefte aan meer: meer ruimteschip, meer bemanning, meer informatie en vooral meer verhaal. Dark Matter heeft een goede mix van een grimmige omgeving en engagerende karakters, opgeleukt met humor en een intrigerend verhaal. Alles wat we op dit punt kunnen doen is hopen dat de rest net zo goed is als de eerste aflevering en we nog lang van Dark Matter mogen genieten.

Lees een interview met hoofdrolspeler Anthony Lemke, die Drie speelt.