“Uw paspoort deugt niet”, en andere ongemakken

“Uw paspoort deugt niet”, en andere ongemakken

Dus ik vloog via Berlijn naar Israël, dat is zeker niet de kortste lijn, maar daar gaat het nu niet om. Op vliegveld Tegel werd reuze moeilijk gedaan over mijn paspoort, waar iets mis mee zou zijn. Niet bij aankomst, maar toen ik de volgende ochtend mijn vlucht naar Israël wilde nemen. Heel gek, heb er de afgelopen jaren uitstekend op kunnen reizen en knap ver ook, maar nu was het mis.

Terug in Nederland had de Koninklijke Marechaussee keurig een briefje klaarliggen dat ene N.C. Geel aangehouden moest worden zodra ze bij de controle was aangekomen. Daar heette het eerst dat ik nog een boete had uitstaan. Huh? Lang verhaal kort: ik moest per ommegaande een nieuw paspoort aanvragen en mocht ab-so-luut niet met dit paspoort nog de grens over. Als dit in China ontdekt was had me dat gevangenisstraf opgeleverd. Zij vonden zichzelf reuze coulant. Ik merkte nog nuchter op dat ik met dit paspoort inderdaad in China was geweest en dat de gevangenis me toen bespaard is gebleven, maar dat ontdooide de zaak geenszins.

Het paste wel in de lijn. Het hotel dat ik voor één nacht had geboekt in Tel Aviv omdat ik daar ’s avonds Ayelet Gundar-Goshen zou ontmoeten, bleek onvindbaar. De naam Charm Hotel (charm in de zin van betovering) bleek uitstekend gekozen. Na twee keer een uur vruchteloos te hebben gezocht in een soort stoforkaan – het straatvuil en plastic joeg me genadeloos om de oren, de stukken halva van de markt hingen zwaar in het rugzakje aan m’n schouders – heb ik maar een alternatieve slaapplek gekozen. Beetje een zompig gevalletje, maar allez, het diner met Ayelet maakte beslist alles goed.

Jeruzalem zelf past ook in de lijn. Niets is er ongelaagd, simpel en slechts voor één interpretatie vatbaar, de historie (en de politiek) is voelbaar op elke vierkante meter. Alles intensiveert in Jeruzalem, er rondlopen alsof dat allemaal niet zo is is niet mogelijk. En deze beurs, die tegelijkertijd geen beurs is, want de mensen spreek je vooral op andere momenten, is misschien wel de beste van allemaal. Juist omdat je met z’n allen ergens voelt dat het hier over meer moet gaan dan het folio- of digitale verschijnsel boek. Dat zijn allemaal uitingsvormen. En die zijn belangrijk. Maar hier toch even iets minder. Hier gaat het toch een paar dagen vaak meer over wat erin staat dan in welke vorm je dat tot je neemt. Heerlijk. Terug naar de kern en je eraan laven.

Een lunch waarbij David Grossmann sprak, een feest! Kan ik weken op teren en het brengt me weer helemaal terug bij waarom ik in dit merkwaardige vak terecht ben gekomen. En dan gaan we het hier wel weer hebben over folio en streaming en clouds en al die verschijningsvormen. Voor de Jerusalem Book Fair neem ik er alle gezanik op vliegvelden voor op de koop toe, al moet ik elke twee jaar een nieuw paspoort aanvragen. L’chaim!

Leest u trouwens vooral ook het eerste blog van de buitenlandse auteur Sunny Singh op de Meridiaan-page hier op Hebban. Binnenkort komt haar roman Hotel Arcadia uit, in het blog licht ze er een en ander over toe.

Nelleke Geel