Veroordeeld tot het schrijven van een bloedstollende thriller
Het woord ‘veroordeeld’ heeft in de nieuwe thriller van Anita Terpstra meerdere betekenissen. Hoofdpersoon MacKenzie kan door haar verleden niet lang op dezelfde plek blijven en lijkt veroordeeld tot een reizend bestaan. Toch weet ze te aarden en komt ze door haar vrijwilligerswerk in aanraking met het bikkelharde leven in de gevangenis. Als ze gevangene Matt ontmoet, veroordeeld vanwege de ontvoering van vier vrouwen, komt haar wereld op zijn kop te staan.
Een van de ontvoerde vrouwen ontsnapt, waardoor haar belastende verklaring Matt veroordeeldt tot de doodstraf. Hij blijft echter volhouden onschuldig te zijn; de andere vrouwen zijn nooit gevonden. Maar dan verdwijnt opnieuw een jonge vrouw.
Creatieve ontsnapping
Samen is een indringend verhaal over een aantal vrouwen dat door verschillende situaties betrokken raakt bij een ontvoeringszaak. Kun je vertellen hoe je op het idee kwam om deze thriller te schrijven?
‘Een paar jaar geleden stuitte ik op een krantenbericht over een vrouw die een terdoodveroordeelde moordenaar had helpen ontsnappen door hem in een hondenkrat uit de gevangenis te smokkelen. Ik had vaker artikelen gelezen over vrouwen die verliefd werden op gedetineerden, maar dit ging wel heel ver. Die vrouw intrigeerde me, ik zag meteen een boek in haar.’
De basis voor eerdere thrillers ontstond door krantenartikelen die je las en je bent zelf enige tijd journalist geweest. In Samen stip je kort de zaak van de Hillside Stranglers aan, twee neven die eind jaren zeventig in totaal tien vrouwen op gruwelijke wijze om het leven brachten. Kijk je vaker naar waargebeurde zaken om zo jouw eigen plot spannender te maken?
‘Niet om het spannender te maken, nee. Ik heb de Hillside Stranglers kort genoemd, meer ter illustratie. Maar een waargebeurd verhaal kan dus wel aanleiding zijn voor een boek, al wil ik daar altijd een eigen, andere draai aan geven.’
Verdieping
Vanuit meerdere perspectieven, onder andere Mackenzie die getrouwd is met veroordeelde Matt en Vicky, één van de ontvoerde vrouwen, breng je het verhaal aan de lezer. Welk perspectief was de grootste uitdaging om te schrijven?
‘Mackenzie. Zij staat zo ver van mij af, maar ik moest me helemaal in haar persoonlijkheid verdiepen om haar te kunnen begrijpen en beschrijven.’
De vrouwen in dit boek worden voor keuzes gezet die verstrekkende gevolgen hebben. Met welk personage kon je je het best identificeren?
‘Met Norma. Ze heeft een hart van goud, maar één misstap bepaalt de rest van haar leven.’
Locatie als belangrijk ingrediënt
In Samen is één van de thema’s ‘death row’, een terdoodveroordeling die nog steeds als een legale bestraffing wordt gezien in het merendeel van de Verenigde Staten. Hoe kijk je zelf tegen deze gang van zaken aan?
‘Ik ben tegen de doodstraf.’
Hoewel je een Nederlandse thrillerschrijfster bent, heb je in meerdere thrillers een internationale setting. Zo speelde de thriller Overmand zich af in Alaska en is er in Samen een rol weggelegd voor de Verenigde Staten. Hoe belangrijk is een locatie in jouw plot?
‘Zowel bij Overmand als Samen vroeg het plot om een internationale setting. Voor Overmand had ik de wildernis nodig en die vind je in bijvoorbeeld in Alaska. En de doodstraf hebben we niet in Nederland, maar wel in de Verenigde Staten.’
De grens over
Momenteel ga je de grenzen over met jouw vorige thriller Anders. Er is een Duitse en Franse vertaling op komst en er zijn filmrechten verkocht voor een Franse televisieserie. Hoe ervaar je dit Europese avontuur?
‘Ik vind het geweldig. Af en toe moet ik mezelf echt knijpen.’
Ben je al bezig met een volgende thriller? Zo ja, kun je er al iets over vertellen?
‘Nee, ik stoei wat met een idee. Er valt dus nog weinig te vertellen! Schrijvers zijn erg neurotisch als het aankomt op het uit de doeken doen van hun volgende idee en ik ben geen uitzondering.’
Samen is één de thrillers die momenteel wordt besproken in een Hebban Leesclub. Je kunt nog aansluiten met een eigen exemplaar van het boek en zo meediscussiëren. Samen van Anita Terpstra is verschenen bij uitgeverij Cargo.
Auteursfoto: Harry Cock