Viva España!

Viva España!

Welkom in dit verse, nieuwe jaar 2015! Dat het maar een fraai jaar mag worden, waarin iedereen om onverklaarbare redenen ineens boekenliefhebber en –verzamelaar wordt! Meer vraag ik niet. Een boekenkastje is zó getimmerd.  

Voornemen 1: ik blijf bloggen voor Hebban.nl.  
Voornemen 2: niet alle blogs mogen gaan over eten en wijn.  
Voornemen 3: dat valt niet na mee een paar weken door Spanje te hebben gereisd. Oké, na mijn blog van 8 januari, en mogelijk nog dat van 16 januari, blog ik ook weer over andere zaken, maar nu heb ik nog te veel al die smaken en geuren en gerechten op mijn netvlies.  

Want het ging natuurlijk meteen al mis in San Sebastián, met de bijnaam ‘de stad van de duizend cafés’. Ja ja, en in die duizend cafés zijn honderdduizend pinxos te krijgen, kleine fijne hapjes van de meest uiteenlopende soort, uitgestald op lange balies, lonkend. En honderdduizenden druppels uitstekende wijn in indrukwekkende flessen en probeer daar dan maar eens onaangedaan aan voorbij te lopen.  

In Burgos en omstreken werd het niet beter, want dan zit je volop in ‘jamón-de-bellota-land’, onweerstaanbaar. Kan geen Parma of prosciutto tegenop. Heel wat onweerstaanbaarder dan de kathedraal, die zó probeert te imponeren dat ik er bijna een slecht humeur van kreeg. En door naar Sigüenza en daar staat een spectaculair, van oorsprong twaalfde-eeuws, Arabisch fort bovenop een berg. Dat fort is nu een hotel. Een enorme kerstboom wordt in die burcht tot verlegen bonsai-afmetingen gereduceerd, er fluit een snijdende wind om de driedubbel dikke muren, het eronder gelegen oude centrum is uitgestorven en in stilte gehuld. Wij zijn ’s avonds met slechts een klein gerechtje tevreden, want de copieuze lunch onderweg in Atienza is nog niet verteerd.  

À propos Atienza, in een van de eettentjes zaten aan drie tafels drie alleenstaande heren met veel smaak het dagmenu te verorberen, af en toe iets naar elkaar roepend. Alle drie hadden ze een fles wijn naast zich staan, want aan een enkel, los glaasje wijn heb je niet veel in die koude contreien. Eén glas is geen glas. Het gaat daar over stoofpotten, roerei met linzen, bonensoep met chorizo, dat spoel je weg met voldoende rode wijn. En goed gegeten dat we daar hebben! Ik blijf me erover verbazen hoe in Spanje de looks of de prijzen van een restaurant werkelijk helemaal niets zeggen over de kwaliteit van het eten, die correlatie bestaat daar niet.  

Volgende standplaats: Valencia. Auteur Rafael Chirbes, ‘don Rafael’ voor de mensen van restaurant Vinícolas, mag dan een zwartkijker zijn, hij schrijft én heel goede boeken én hij weet erg veel van goed eten, dus gewapend met een lijstje tips van don Rafael hebben we in Valencia rondgefietst, wat een feest! Later als ik groot ben begin ik een fietsverhuurwinkel in Valencia. Alles is te befietsen, het is vlak, het is nooit snijdend koud, regenen doet het er ook niet veel, en de strandboulevards zijn breder dan de A2. Die winkel komt dan om de hoek bij de Mercado Central en zelf ga ik er boven wonen om elke dag even naar die markt te kunnen, ik zie het helemaal zitten.

Nelleke Geel