Elena Ferrante is het pseudoniem van een Italiaanse schrijfster, die ondanks haar mysterieuze identiteit ook wel de belangrijkste schrijfster van haar generatie wordt genoemd. Haar eerste boek kwam uit in 1993 en sindsdien volgden er nog acht romans.

‘Ik geloof dat boeken, als ze geschreven zijn, hun auteurs niet meer nodig hebben. Als ze wat te zeggen hebben, zullen ze vroeg of laat lezers vinden.’

Dit schreef de Italiaanse bestsellerauteur Elena Ferrante, auteur van Dagen van verlating (2003), De verborgen dochter (2008), Kwellende liefde (2016) en de Napolitaanse romans De geniale vriendin (2013), De nieuwe achternaam (2015), Wie vlucht en wie blijft (2016) en Het verhaal van het verloren kind (verschijnt 10 oktober 2016).

Het zijn deze Napolitaanse romans, prachtige romans over het vrouwelijk bestaan en over vriendschap en rivaliteit die Ferrante in en buiten Italië gelijk hebben gegeven. Critici, lezers en boekhandelaren in onder meer de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Spanje en Denemarken lopen over van enthousiasme voor de romans van deze auteur, van wie niemand weet wie zij is.

Ferrante laat zich niet interviewen, maar voor haar Italiaanse uitgevers maakte ze een uitzondering. Lees hier hun gesprek uit The Paris Review, het belangrijkste literaire tijdschrift ter wereld.

Lees hier het stuk van de bekende Amerikaanse criticus James Wood uit The New Yorker waarmee hij de #FerranteFever ontketende.

Beluister hier een gesprek tussen Marja Pruis en Marte Kaan over Ferrantes mysterieuze identiteit (VPRO Nooit meer slapen).

En beluister hier een interview met Anne Branbergen, die Elena Ferrante voor De Groene Amsterdammer mocht interviewen - via de e-mail, weliswaar (NOS Met het oog op morgen).