Auteur
Blogpost:
LeenRaats
5 compleet absurde schrijflessen van Monty Python
It’s not particularly silly, is it now?
Een klassieker! We zien John Cleese doodserieus een krant kopen, op een gekke, onnavolgbare wijze over straat lopen, en dan arriveert hij op zijn werk, The Ministry of Silly Walks. In de gang komt hij collega’s tegen die er ook één voor één een gekke tred op nahouden.
Wat we hieruit kunnen leren? Dat je enorm kan spelen met het vrijgeven van informatie. Roep verwondering op bij je lezer, introduceer een personage met een vreemde eigenschap, laat iets onverklaarbaars gebeuren en de ogen van je lezer zullen over het papier vliegen. Geef de informatie met mondjesmaat vrij, zodat je lezer geboeid blijft.
Als we eerst het bord The Ministry of Silly Walks zouden zien en dan de gekke wandels, hadden we ook gelachen, maar het verrassingseffect droeg enorm bij aan de kracht van deze sketch.
What are you gonna do, bleed on me?
Wanneer King Arthur en zijn schildknaap Patsy door een bos wandelen, worden ze tegengehouden door een zwarte ridder, The Black Knight, die vastberaden is om Arthur niet door te laten. Het komt tot een zwaardgevecht, waarbij Arthur de armen en benen van de Black Knight afhakt. Maar zelfs in deze toestand weigert de ‘onoverwinnelijke’ ridder om zich gewonnen te geven.
Een hilarisch lesje in doorzettingsvermogen. Blijf schrijven en zet door om jouw schrijfdromen te realiseren, zelfs als alles tegenzit.
We are now no longer the knights who say ni
Welke Pythonfan is er niet dol op The knight who say ni? Nadat Arthur en zijn gevolg hun ongewone doch niet geheel onredelijke verzoek hebben ingewilligd en hen een struik gebracht, is er echter een groot probleem: The knights who say ni zijn nu The knight who say who go neeeow wum ping. Al moeten sommigen van hen daar nog aan wennen, want her en der ontsnapt er nog weleens een ni aan een van hun kelen.
Wat deze ridders met een voorliefde voor struiken ons leren over schrijven? Wees consequent in wat je schrijft. Stel je op bladzijde 12 dat de vader van je hoofdpersonage dood is, laat diezelfde vader dan niet plots op bladzijde 135 opduiken. Heeft zijn vrouw bruine ogen, maak er dan niet halfweg groene ogen van. Het zijn die kleine onzorgvuldigheden die je lezer volledig uit het verhaal halen.
Tip: Telkens je iets over je personages onthult, al is het maar een klein detail, schrijf je dat op een papier. Hou zo van elk personage een document bij, dat je op elk ogenblik tijdens het schrijfproces kan raadplegen. Hoe oud was de moeder ook alweer? Hoe heette die ex-vriend? Welke kleur haar heeft ze? Zo merk je het meteen als je toch per ongeluk ni zegt.
Lees de andere 2 tips op mijn site! Ik heb er de bewuste fragmenten ook bij verzameld. ;-)
Lees verder op mijn site
