Blogpost:
Oli Veyn
Actiescènes
Ik heb weer zin en energie om te schrijven en heb voldoende inspiratie opgedaan door de boeken die ik (inderdaad!) gelezen heb tijdens mijn vakantie.
Ik zit midden in de zoveelste redigeer fase van mijn boek. De eerste drie hoofdstukken zijn naar de uitgevers, maar ik wil een verzendklaar manuscript hebben liggen als ze er om vragen (bold!).
Actiescènes. Moeilijk? Best wel.
Hoe schrijf je ze? Korte zinnen? Of Afwisselend lange en korte zinnen?
En dan de setting? Verwerk je die tijdens de actie in je verhaal of haalt dit de vaart eruit? Of toch liever ervoor zodat de lezer alle details al weet en je niets hoeft uit te leggen tijdens de werkelijke actie.
Hoe voorkom je dat je terugvalt in de gebruikelijke woorden; toen, opeens en vlug? Hoe maak je het levend?
Allemaal vragen die iedere aspirant schrijver vast ook heeft of heeft gehad.
Ik google wat en kom wat bruikbare artikelen tegen die ik gretig lees. Ervaren lijkt het sleutelwoord te zijn.
Laat de protagonist de actie ervaren. Dit geldt trouwens zowel voor vechtscènes als ieder andere activiteit.
Spreek al je zintuigen aan en voel, proef, zie en hoor met de protagonist mee.
Terug naar mijn scenes. Ik kijk met een kritische blik en de opgedane kennis naar mijn actiescènes, corrigeer en vul aan. Na een paar dagen lees ik ze opnieuw. Het resultaat is bevredigend maar nog niet wat het moet zijn.
Ik wil de lezer laten happen naar adem, zo snel laten lezen dat hun ogen over de woorden vliegen en het niet snel genoeg kan gaan, hun harten laten galopperen in hun borstkas van spanning. Dat is wat ik wil.
Dus ga ik terug naar het begin en lees en herschrijf opnieuw.
Ik ben een schrijver. And I love it!
