Blogpost:
Annemiek Klijnstra
AMADEUS
Mijn moeder las veel, heel veel. Ze vertelde me ooit dat ze de stofzuiger in de kamer neerzette zodat het leek alsof ze heel druk was als er bezoek zou komen. Ik zie haar nog zitten. Boek vast, een sigaret erbij, want ze was een stevige roker. Ja, dat kon in de jaren 70, ook al had je vier kinderen.
Onze overbuurvrouw, tante Gré zoals ik haar noem, was ook gek op lezen. Ik vond het heerlijk om bij haar te zitten als zij las. Ze vertelde mij dat ik tegen haar aan kroop, niets zei, maar genoot van het zitten bij haar terwijl zij las. Het was er ook rustiger met nog een broertje en twee zusjes bij mij thuis. Tante Gré had een boekenkast in haar kamer staan met grote dikke boeken. Dikke boeken.... Zou ik toen wel eens hebben gewild dat ik kon lezen? En toen leerde ik het, Lezen. In de tweede klas, groep 4, de klas van juffrouw De Bie. Wat ging er een wereld voor mij open. Op woensdag naar de bieb toe om drie boeken te lenen. In de rij staan om, hoe ouderwets, mijn boeken te laten registreren met een bonnetje in je boek met daarop vermeld de datum waarop het boek terug moest zijn. Ik heb ze allemaal gelezen; De kostschoolverhalen van Pitty, Dik Trom, Pinkeltje, De olijke tweeling, Reis door de nacht, Alleen op de wereld, De negerhut van oom Tom, Robinson Crusoe en alle boeken van Zuster Britta. Suskes en Wiskes? Verslonden. W.G. van de Hulst met Het gat in de heg of Het huisje in de sneeuw? Zo zielig, maar gelukkig liep het altijd goed af.
Toen ik ongeveer 11 jaar was had ik alle kinder- en jeugdboeken wel gelezen. Ik kreeg toestemming om naar de volwassen boeken te gaan. Ja, dat moest toen nog. Wat was ik blij! Geen “stomme kinderachtige” boeken meer. Ik heb verschrikkelijk gelachen om de boeken van de broers Beekman van Toon Kortooms, zo ontzettend moeten huilen om het verhaal van Anne Frank. En griezelen bij mijn eerste horrorboek over vampiers. De Bouquet reeks? Soms met rode oortjes….
Maar nu terug naar vroeger, naar tante Gré en haar boekenkast. Op bezoek bij tante Gré keek ik altijd naar haar boekenkast. Want er stond één boek dat mij zo fascineerde. De letters die er op stonden: AMADEUS. Ik vond het zo'n vreemd woord. Want wat is een Amadeus. A ma deus. A ma de us. A made us. Ik denk dat het vier jaar later tot mij doordrong dat het niets van deze woorden was. Het was Amadeus. Een boek over Wolfgang Amadeus Mozart, de componist.
De fascinatie voor woorden en boeken is nooit veranderd. Ik heb zoveel gelezen, en er zijn nog zoveel boeken die ik wil lezen. Ook al heb ik geen tijd, ik maak tijd. Net als mijn moeder met haar stofzuiger tijd maakte om te lezen, kruip ik op de bank en sluit ik mij af van de wereld om mij heen om te lezen. En regelmatig denk ik met liefde terug aan tante Gré en haar boekenkast met daarin het boek Amadeus.
