Blogpost:
Nico van der Sijde
"Blue Aloha": een must voor elke fan van Patrick Modiano
Na elk Modiano-boekje ben ik nog meer ervan overtuigd dat ik Modiano- fan ben, maar weet ik nog minder waarom. Want in elk boekje pakt hij mij beet met zinnen die mij door hun mistige weemoed en ongrijpbare lichtheid helemaal betoveren, zonder dat ik dat verklaren kan. "Ik weet niet waarom, maar ik kan geen afscheid nemen van deze verlaten, doodstille kamer van mijn jonge jaren, terwijl ginds aan de horizon zich het silhouet aftekent van Scheffer, die in de schemering aan het surfen is. Het verdwijnt in de golven, verschijnt dan weer op de krullende toppen en laat zich meevoeren door de branding en de laatste schitteringen van de zon- het silhouet van een jonge man of van een mummie, even behendig voortglijdend, even vluchtig als de tijd zelf". Zomaar een citaat uit het prachtige verhaal "De tijd". "Vandaag, 26 mei 2001, besefte ik aan het begin van de middag opeens dat dit broze vlies van minuscule gebeurtenissen elk ogenblik zou kunnen scheuren en verdampen". Zomaar een citaat uit het lang niet lelijke verhaal "Kalenderbladen" (in het Frans: "Ephémérides"). Het vluchtige van de tijd, de efemere broosheid van elke gebeurtenis, het minuscule van elk leven, het gevoel van weemoedige onthechting en van totale lichtheid dat dit alles oproept: dat is voor mij de kern van Modiano, in elke roman en ook in de verhalen van "Blue Aloha". Maar essentieel voor mij is vooral hoe hij die kern iedere keer weer voelbaar maakt, door zijn bijna kale en op het eerste gezicht zelfs volkomen on-bijzondere zinnen. Zinnen die mij ontroeren door hun weemoed, tegelijk opvrolijken door hun ongrijpbare lichtheid, zonder dat ik ooit begrijp hoe Modiano dat bij mij voor elkaar krijgt.
Ik hoop dat Modiano nog veel romans en korte verhalen moge schrijven. En dat Maarten Elzinga ze allemaal zal vertalen, en uitgeven in boekjes met mooie nawoorden van Dirk Leyman. Voor mensen die Modiano nog moeten leren kennen is, denk ik, een roman als "Café van de verloren jeugd" of "Zondagen in augustus" een betere start. Maar voor Modiano-fans als ik is "Blue Aloha" zonder meer een must.
