Auteur
Blogpost:
Vincent Baumgart
Blurb Blog
Als je dit op de achterflap van een boek leest, zal je het waarschijnlijk neerleggen, na ergernis over het narcisme van auteur en uitgever. En misschien toch enige nieuwsgierigheid over waar ze die zelfovertuiging in 's hemelsnaam vandaan halen.
Toch is dit de oorspronkelijke bedoeling van de Blurb. Het fenomeen 'zelf aanprijzende flaptekst' is uitgevonden door de Amerikaanse komiek Gelett Burgess. In 1907, tijdens het jaarlijkse diner van de American Booksellers' Association, presenteerde hij zijn boek Are You A Bromide? De achterflap toonde een foto van een roepende vrouw die hij 'Miss Belinda Blurb' noemde.
'Is dit boek niet een negentig pk zes-cilinder 'seller'? (…) We verwachten 350 exemplaren van dit geweldige, grootse boek te verkopen. Het heeft een zeker iets, dat zorgt dat je door dertig mijl van dicht tropisch regenwoud wil kruipen en iemand in z'n nek wil bijten.'
Dit en meer 'blurbt' de vrouw op de achterkaft, want de auteur schreef erbij: 'Miss Belinda blurb, in the act of blurbing'.
Je kan het allemaal hier nalezen:
https://en.wikipedia.org/wiki/Blurb
Maar heb ik zelf behoefte aan lezers die verteld willen worden dat ze na het lezen dertig mijl door een oerwoud willen kruipen en iemand in zijn nek willen bijten?
'Dit boek is niet geschikt voor lezers die op het verkeerde been zijn gezet, en na zich door de eerste pagina geworsteld te hebben mij zonder pardon 1 ster verkopen op Hebban. Leg dit boek weg als je over moorden wil lezen. En al zit er expliciete – gedetailleerd beschreven - seks in, het is geen romantische seks, maar met prostituees.'
Dat zou in mijn blurb kunnen staan. Bij nader inzien schrijf ik dat niet op. Ik heb liever geen lezers die onmiddellijk het platvloerse spektakel verwachten en enkel daarom het boek lezen. Dat leidt de aandacht af van de rest. De Playboy lees je tenslotte ook voor de interviews.
Hier de blurb voor mijn aanstaande roman De Groene Sprinkhaan:
‘Programmeur Jacob Visscher is nog de enige die het product van StockinfoTech begrijpt. Het bedrijf maakt software voor confectiewinkels en horecabedrijven. Jacob heeft geen plezier meer in zijn werk en wil zijn leven spannender maken. In het Amsterdamse Concertgebouw doet hij zaken met de Rus Jevgeni. Het Concertgebouw confronteert Jacob met zijn angst om uit de toon te vallen. Hij besluit de cultuurtempel op zijn eigen manier uit te dagen. In zijn labiele buurvrouw Erika herkent Jacob zijn verleden, maar zijn gevoelens voor haar zijn tegenstrijdig. Ondertussen poogt een dominante collega het bedrijf over te nemen. Een escalatie doet Jacob vrezen voor de politie.’
Lees verder op mijn site
