Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Blogpost: Ria vanB

Boeken zijn je vrienden

04-01-2016 door Ria vanB 3 reacties
Lezen is altijd een onderdeel van mijn leven geweest. Vroeger, op de woensdagmiddag, was ik bij mijn oma en zij las voor. Uit onder andere Pinkeltje en ‘In het warme vossenhol’ weet ik nog. “Boeken zijn je vrienden” zei ze streng, “daar moet je voorzichtig mee zijn en goed voor zorgen”. Ezelsoren maken of op de kop neerleggen was dan ook taboe, weggooien of geven not done.

Oma stamde uit de tijd, dat een boek verkrijgen nog niet zo makkelijk was. Ze vertelde van een winkel op de hoek, waar zij en haar moeder boeken leenden voor een cent, stuiver of dubbeltje, het exacte bedrag weet ik helaas niet meer precies. Een boek kopen was hoge uitzondering, voor verjaardagen. Vandaar waarschijnlijk de zuinigheid, die ik meekreeg.

2a6e85c6929d9280439549dd8d104597.jpgZodra het kon, las ik zelf. Dat begon met ‘Nijntje in de sneeuw’, daarna wat boeken met eenvoudige sprookjes en fabels. Gek was ik op ‘Valko Vos’, dezelfde hoofdpersoon als in ‘het warme vossehol’. Hoe graag wilde ik niet óók een vos als vriend en al die dieren helpen tegen de jagers? Weer wat later waren het vooral de boeken met diverse avonturen.

Ik las alles van Enid Blyton; dankzij ‘De dolle Tweeling’, Pitty en ‘de Grootste Belhamel’ wilde ik ook wel naar kostschool. ‘De vijf’, ‘de vijf detectives’ en ‘de Grote 7’ maakten dat ik de omgeving van onze nieuwbouwwijk afspeurde naar onraad, natuurlijk met onze honden in mijn kielzog. Met Arendsoog ( waarvan mijn vriendin en ik de eerste twintig delen van onze leraar in de vierde klas leenden) en Winnetou (‘voor vader en zoon’ maar mijn moeder, zus en ik waren er gek op) galoppeerde ik over de prairie, natuurlijk als grote indianenvriendin. Ik las ook toen al diverse genres, van westerns tot meisjesboeken. Op aanraden van mijn oma ‘Joop ter Heul’, bijvoorbeeld. Een geweldig boek.

Elke week trokken mijn vriendin en ik naar de stad om in de grote bibliotheek boeken te halen, de bibliobus was niet voldoende. Helaas mochten we maar 3 meenemen. Aangezien we van dezelfde boeken hielden, wisselden we halverwege de week om. Zo lazen we minimaal 6 boeken per week (en speelde ook nog buiten). Was ik toen een challenge begonnen, had ik ‘m met gemak op 300 kunnen zetten in plaats van de 30 van nu.

Toen ik ouder werd, en een baantje kreeg, ging ik boeken kopen. Mijn favoriete genres werden aangevuld met horror (Stephen King!) en de harde realiteit van mishandelde kinderen. Geen idee wat mij daarin trok. Langzaamaan vulde mijn boekenkast zich met dikkere boeken, waar ik ook wat langer over deed. Ik las nog veel en graag, maar werd tevens in beslag genomen door werk en studie. Het minst las ik in 4 en 5 havo, toen ik ineens moest lezen voor een lijst. Literatuur was op dat moment nog niet echt mijn ding.

Op de boeken die ik heb, ben ik nog steeds zuinig, maar ze allemaal bewaren lukt niet meer. Kopen en krijgen van boeken is algemeen goed, geen zeldzaamheid meer zoals bij mijn oma. De boekenkast stroomde over en een opruiming was gewenst. Twee dozen met boeken gingen naar een buurtcentrum, weggooien is tenslotte zonde, waar spontaan een ‘Leeskast’ ontstond. Je kunt er nu boeken halen en brengen.

Veel van mijn kinderboeken staan nu bij de kinderen, die ze niet lezen. Boeken van hen las ik dan weer wel, Harry Potter, bijvoorbeeld. Niet alleen las ik de hele serie aan de kinderen voor, ik las ze zelf vooruit in het Engels. Lezen doe ik bijna alleen nog maar digitaal. Hoewel ik liever het papier ruik en makkelijk heen en weer blader, is een boek me tegenwoordig te zwaar. Een e-reader ligt veel makkelijker in de hand en zo neem ik met gemak een hele ‘kast’ vol ‘vrienden’ in de tas mee.

Lees verder op mijn site

Reacties op: Boeken zijn je vrienden