CAMINO PRIMITIVO CON PERRO

10-08-2019

Het idee van een verhaal van een Rhodesian Ridgeback als hulphond ontstond nadat ik op BBC-One een reportage zag over hulphonden en ik ontdekte dat daar een driejarig Ridgeback teefje in opleiding was als hulphond voor mensen die leden aan epilepsie. Ik ben op zoek gegaan naar het opleidingscentrum uit die documentaire en nam contact op met SupportDogs in Sheffield. Een pronkrug is inderdaad ongebruikelijk; Labradors Retrievers, Golden Retrievers en Border Collies zijn de gangbare studenten. Deze Ridgeback is als pup opgegroeid bij de mevrouw voor wie zij straks gaat werken. De epilepsie is ontstaan na een vrij recent auto-ongeluk. De band die de cliënt heeft en de bijzondere opmerkings-gaven van de hond worden verder ontwikkeld in de opleiding.

Het interview met oud-commandant der strijdkrachten Peter van Uhm over de inzet van hulphonden bij mensen die lijden aan het posttraumatisch stress syndroom, maakte diepe indruk op me. In “Camino Primitivo con perro” stuur ik iemand met dit syndroom samen met zijn hulphond op weg naar Santiago de Compostela.

Ik ging niet alleen vanwege het verhaal zelf te voet met mijn hond de Camino Primitivo lopen; ik had de pelgrimsroute vanuit Nederland al een keer gefietst en de camino bleek daarna een magneet; ik moest hem nog een keer doen. Toen we onze Rhodesian Ridgeback kregen, had ik me al voorgenomen om de camino met hem te gaan lopen. Ik heb er bijna tweeëneenhalf jaar naar uitgekeken. Eind april vertrok ik met Goof vanuit Oviedo. Mijn bagage vervoerde ik achter me aan op een Dixon rollerpack. Ik nam voor twee weken droogvoer voor mijn hond mee. Elf dagen deelden we met elkaar de mooiste landschappen van Noord-Spanje, we hadden onderweg ontmoetingen met zeer interessante en alleraardigste mensen.
Tot die ene maandag, toen we heel vroeg in de ochtend zes kilometer na Lugo aangevallen werden door twee vechthonden. Goof heeft er gelukkig niets aan overgehouden. Ik heb toen ontdekt hoe ontzettend dapper mijn Ridgeback is. Ik heb geprobeerd het trauma te verwerken door erover te gaan schrijven in het boek dat ik toch al heel lang in mijn hoofd had. Daar ben ik heel snel mee gestopt; dit kwam té dichtbij en het verhaal niet ten goede.

Mijn hond verjaagde op de pelgrimsroute gieren, die zich tegoed deden aan het kadaver van een windhond. Honderd meter verderop zag ik een tweede hond van hetzelfde ras aan de kant van de weg liggen. Ik maakte er foto’s van en stuurde die naar de Spaanse dierenbescherming. De honden bleken Galgos Españoles, een windhondenras dat gebruikt wordt voor snelheidswedstrijden en de hazenjacht. Met de verhalen die ik over het trieste lot van deze lieve honden hoorde, moest ik iets in mijn boek.

Een Duits meisje, dat een week voor mij uit Oviedo met haar Labrador Retriever vertrokken was, stuurde me een krantenartikel toe over twee misdienaars die in plaats van wierook marihuana in het beroemde wierookvat in de kathedraal van Santiago de Compostela gedaan hadden. Zonde om dat niet te gebruiken, vond ik.

Je ontmoet de Finse fysiotherapeute Ilja; in werkelijkheid ziet ze er niet uit als een vijftigjarige Pippi Langkous en weet ik ook niets over haar seksuele geaardheid. In “Camino Primitivo con perro” breng ik een eerbetoon aan de vrouw met dezelfde voornaam, nationaliteit en beroep, die op de fatale maandag, toen ik na zes kilometer dragen van mijn verlamde hond totaal in shock terug kwam bij de refugio in Lugo, de regie van me overnam en Goof behoedde voor blijvend letsel.

Het boek verscheen 15 oktober 2019

Hard cover editie € 23,50
Uitsluitend via http://www.johannvanrossum.nl/NL%20boeken.html

Lees verder op mijn site

Reacties op: CAMINO PRIMITIVO CON PERRO