Auteur
Blogpost:
Erik Le Romancier
De beste wensen en de lekkerste teasers :)!
Een kwartier later wandelde Asverze monter de leefkamer in. Het water liep haar in de mond zodra ze de heerlijke etensluchten rook.
'Wat schaft de pot, mama?’
Ysala keek even op van de potten en pannen boven het vuur.
'Een klein koningsmaal: eieren, spek, vers gebakken brood, kaas en een goede kroes licht bier.'
’Toe maar! Is er iets te vieren?'
'Nou, en of! Maar dat hoor je straks wel.'
’En krijgen jij, ik en Asmara ook nog iets te zien van al dat lekkers, of verdwijnt het allemaal in de monden van papa en Asgard?’
Meteen toen ze het eruit had geflapt, realiseerde ze zich dat dit geen slimme opmerking was. Het was belangrijk haar moeder in een goed humeur te houden, al was het alleen maar om haar kansen op goed ontbijt niet te verkleinen.
‘Asverze, let op je woorden,' mopperde Ysala, waarna ze weer verder ging met het bereiden van het ontbijt. 'Dek jij nou maar de tafel.'Gelukkig, haar moeder liet het bij een standje. Te oordelen naar haar tevreden geneurie, viel er echt goed nieuws te melden.
'Oh, eieren met spek!' kraaide Asmara opgewonden terwijl ze de leefkamer binnen fladderde. Asverze vond dat ze er tamelijk goedkoop uitzag met haar getoupeerde haar en veel te strak aangetrokken lijfje waardoor haar borsten bijna uit haar decolleté - wat moest haar kleine zusje trouwens met een decolleté!? - werden geperst. Het allerergst was echter haar volledig uit de hand gelopen, ronduit hoerige make-up: te veel kohl rond de ogen en vulgair veel rood op haar lippen. Hun moeder droeg zelden make-up en dan nog slechts subtiel, dus hoe kwam die kleine sloerie aan deze rotzooi? Ze zag eruit als een hitsige harlekijn!
'Zo, is het circus weer in het dorp?' Asverze kon deze kans haar krengerige zusje te jennen niet laten liggen. De gelegenheid was gewoon te mooi.
'Hoe bedoel je?' beet Asmara terug.
'Nou, gewoon. Kijk nou eens naar jezelf.'
'Kijk naar jezelf? Wat kijk naar jezelf? Kijk jij maar liever eens naar jezelf! Met je mannenkleding, pezige lijf en géén, maar dan ook absoluut géén, tieten. Je ziet eruit als een halve kerel. Nee, sterker nog, je ziet eruit als een on-vrouw!’
Asverze schrok. On-vrouw. Daar was dat walgelijke woord weer en deze keer niet uit de mond van een of andere opperpriester, maar uit die van een familielid, uitgesproken in haar eigen huis. Zo snel mogelijk bracht ze zichzelf weer onder controle. Het was van essentieel belang te laten zien dat ze niet was geraakt door de dodelijke belediging die Asmara zojuist had uitgebraakt. Ze kon en mocht geen zwakte of kwetsbaarheid tonen, niet op dit op punt en zeker niet tegenover een venijnige, wraakzuchtige intrigante als Asmara. Een snelle blik op haar zusje leerde haar echter, dat ze zich net iets te laat had hersteld. Asmara had overduidelijk bloed geroken en zag eruit als een of ander kwaadaardig roofdier dat zo uit het Mistwoud was weggelopen.Ze vloekte inwendig. Het laatste wat ze wilde, was de aandacht vestigen op zichzelf en haar vrouw-zijn of vermeende gebrek daaraan, maar als ze nu niets deed, als ze nu niet terug sloeg, zou dit voor altijd haar zwakke plek blijven. En Asmara was er het meisje niet naar om daar geen gebruik van te maken. Haar leven zou een hel worden en misschien zelfs wel voortijdig eindigen.
'Liever een on-vrouw, dan een ontrouwe vrouw. Je ziet eruit als de eerste de beste snol die haar man bedriegt. Benieuwd wat Crom zou zeggen als hij je zo zag. Die wil geen del, maar een dame.'
’Bek dicht! gilde Asmara terwijl ze een uitval richting haar zus deed. Ysala sprong tussen hen in.
'Ophouden, allebei! Jullie bederven nog de fantastische verrassing die Asgard in petto heeft.’
Asverze zag dat Asmara haar op slag was vergeten.'Verrassing? Asgard heeft een verrassing?’
'Jazeker.'
’Wat dan?'
’Dat zeg ik niet, Asmara. Ten eerste is het dan geen verrassing meer en tweede is het niet aan mij om er iets over te zeggen.'
'Ah, toe, mama,' jengelde Asmara.
'Nee, ik zeg niets. Dat laat ik aan Asgard over.
De deur ging open en Ysmer kwam de kamer binnen.'Papa!' riep Asmara met een koket kreetje terwijl ze overdreven aanhankelijk op hem afstormde.
'Asmara, wat zie je eruit! Ga onmiddellijk je gezicht wassen! En jij, Asverze, trek als de wiedeweerga iets aan waarin je er niet uit ziet als je oudere broer. Ysala, lieverd, wat schaft de pot?'
'Een keur aan lekkers, Ysmer. Ga maar op je plaats aan het hoofd van de tafel zitten, dan bedien ik je alvast.'
’Ach, jij weet wat een heer des huizes toekomt,' bromde Ysmer voldaan. Terwijl ze weg liep om zich om te kleden, zag Asverze haar moeder haar vader vol aanbidding aankijken.
'Een dienstbare vrouw, is een deugdzame vrouw,' hoorde ze haar moeder zeggen terwijl ze de deur van de leefkamer opendeed en de hal inliep. Ze ging nog net niet over haar nek. Als het maar even kon, moest ze dit lot zien te voorkomen. Geen haar op haar hoofd dat ze Lazar zo onderdanig tegemoet ging treden.
