Blogpost:
Jacqueline Zirkzee
De eerste priesteres: aan de vooravond van de boeklancering
‘Ik heb nog wel ergens een mooie zwarte jurk, altijd goed,’ zei ik dapper.
En toen ... trok ze een jurk uit haar tas. Die jurk had ze gemaakt, voor mij, zomaar, zonder iets te zeggen. Hij zat als gegoten, hij was helemaal mijn smaak. Een op maat gemaakte jurk, speciaal voor mij. Niet zwart. Ik was sprakeloos.
Wat een weg is dit. Ik moet mezelf af en toe even knijpen en toespreken, om in alle drukte stil te staan bij wat er allemaal gebeurt en ervan te genieten, zoals zo’n jurk die op magische wijze verschijnt. Zo’n jurk, die zoveel méér vertegenwoordigt dan een kledingstuk.Ik leer blij en dankbaar te zijn voor wat op mijn pad komt zonder in een kramp van verlegenheid te schieten. Want het is zoveel, grote en kleine dingen: lieve attenties en inspirerende ideeën, praktische handreikingen en tips en materiële steun, net als ik denk dat het me allemaal boven het hoofd groeit. Het meeleven in de aanloop naar het boek, de aardige reacties nu het boek er is.
Misschien moet ik er ook maar niet te veel bij stilstaan, anders kun je me opdweilen straks, en ik moet daar nog stáán, aanstaande zondag, voor meer dan honderd mensen. In die mooie jurk, dat wel, dus het belangrijkste is er!
Lees verder op mijn site
