Auteur
Blogpost:
Erik Le Romancier
De tweede teaser uit Lotsdochter, de opvolger van Asverze
Oh ja, mocht je nou nog vragen of opmerkingen hebben over Asverze, Lotsdochter, mij of of mijn testers, blijf er dan vooral niet mee zitten maar zoek contact met me. Ik beloof dat ik elke oprechte, respectvolle reactie zo snel mogelijk beantwoord.
***
Na wat een eeuwigheid leek te duren werd de deur open gedaan door Lybh, de altijd minzame majordomus van Mascarin.
‘Ach, meester Ysmer, u bent het. Even geduld alstublieft, mijn heer voegt zich zo bij u.’ Daarop deed hij de voordeur meteen weer dicht, waardoor Ysmer als een soort bedremmelde schooljongen op de drempel achterbleef.
Toen de voordeur weer openging, kwam de alderling zelf naar buiten, op de voet gevolgd door zijn zoon Lazar en een klein gevolg bestaande uit Lybh met zijn uitgestreken gezicht en Sorbeata, het schuw-sluwe dienstertje dat je nooit recht aankeek en van wie Asverze ernstig vermoedde dat ze overal en altijd spioneerde voor haar baas.
Zoals altijd, ging Asverzes aandacht in eerste instantie uit naar alderling Mascarin. Hij was namelijk niet alleen één van de machtigste mannen van Maanwelle maar zeker ook één van de knapste en slimste en gezegend met een uitermate magnetische persoonlijkheid. Geld, macht, afkomst, intelligentie, charme, uitstraling en uiterlijk, Mascarin had het allemaal. Hij had echter ook een lange en bijzonder gecompliceerde voorgeschiedenis met haar familie en een geheimzinnige, wat griezelige fascinatie met haar persoonlijk. Dat maakte hem in haar ogen buitengewoon gevaarlijk.
Asverzes aandacht werd vervolgens opgeëist door zijn zoon Lazar. Evenals zijn vader was hij beeldschoon, maar dan in de leeghoofdige uitvoering. Lazar was haar verloofde, en de jongeman die op aanmoediging van haar moeder ongevraagd zijn tong in haar bewusteloze mond had geduwd.
‘Ha, Asverze!’ riep Lazar met een grote, onnozele grijns op zijn gezicht.
'Lazar,’ verzuchtte ze.
‘Kom, kom, dochterlief, is dat nu de manier om je aanstaande te begroeten? Die beste jongen hunkert naar een kus, dus geef hem maar een stevige, natte smakkerd,’ spoorde haar vader haar ongegeneerd aan.
De grijns op Ysmers gezicht werd in breedte alleen overtroffen door die van Lazar, die het duidelijk al helemaal voor zich zag en er volledig klaar voor was. Nou, ze had een verrassing voor die tongzoener-zonder-toestemming: dat ging niet gebeuren. Geen haar op haar hoofd dat ze die vent uitgebreid zou gaan omhelzen en kussen, al kon ze er helaas niet onderuit haar verloofde een zoentje te gunnen. Asverze onderdrukte daarom zo goed mogelijk haar woede en weerzin, liep naar Lazar en gaf hem een uiterst kuis kusje op zijn wang.
Lazar keek beteuterd, haar ouders keken boos en haar broer keek beschonken. Alleen Mascarin leek de toestand wel aardig te vinden en keek haar tegelijkertijd geamuseerd en vorsend aan. Voordat haar ouders, die zich duidelijk enigszins voor schut gezet voelden en hun gezicht wilden redden, haar de mantel konden uitvegen, greep Mascarin in.
***
Lees verder op mijn site
