Auteur
Blogpost:
Erik Le Romancier
De waarheid moet gezegd, maar wat is ze hard!
***
‘Vrouwen horen geen eigen initiatieven te ontplooien, of de leiding te nemen en ze horen al helemaal niet daarvan te genieten.'
Asverze waagde dat te betwijfelen maar hield zich heel slim van de domme.
'Een gehoorzame vrouw is een goede vrouw, en gezegend is zij die zwijgt en zorgt?' vroeg ze haar moeder.
'Zo is het! Ik ben blij dat je lessen hun vruchten beginnen af te werpen. Ik zal er nog een lesje aan toevoegen: een eerzame vrouw gunt de eer aan haar man. Dat betekent dat ze hem de beslissingen te laat nemen en voorop laat lopen.'
'Maar dat is niet altijd zo geweest?' waagde ze. ‘In jouw jeugd gingen bepaalde dingen toch anders?'
‘Anders misschien wel, maar anders is zeker niet altijd beter,' antwoordde Ysala ijzig.
'Misschien niet, misschien wel. Feit is dat in jouw jeugd vrouwen iets meer rechten en vrijheden hadden.’
’Dat was een tegennatuurlijke situatie waarvan niemand wijzer of gelukkiger werd. Het is dan ook volkomen juist dat een correctie heeft plaatsgevonden.’ Ysala maakte aanstalten haar naaiwerk op te pakken en het gesprek te beëindigen.
'Zie je dat zo, een correctie van een tegennatuurlijke situatie? Misschien was juist de correctie wel fout en tegennatuurlijk.'
'Spoel je smerige, godslasterlijke mond,' siste haar moeder woedend.
'Mama, juist jij zou beter moeten weten. Jij, die de eerste jaren van haar leven door Ulvilla, priesteres en vrouwenrechtenstrijdster, is opgevoed.’
Ysala barstte uit in een hysterisch, bijna maniakaal lachen.'Opgevoed!? Ulvilla en opvoeden? Je weet werkelijk niet waarover je praat! Je hebt geen idee hoe mijn jeugd en zogenaamde opvoeding eruit zagen. Ulvilla, mijn moeder en jouw grootmoeder, die door jou bejubelde heldin, is niets meer dan een egocentrisch, zelfingenomen, nymfomaan takkewijf. Een hoerig, ijskoud kreng! Weet je dat ze me nooit heeft verteld wie mijn vader is? En weet je ook waarom niet?’
’Nee.’
’Omdat ze het zelf niet weet. Ze is in haar jonge jaren met honderden mannen naar bed geweest, soms met meerdere mannen binnen één etmaal. Eén van hen is mijn vader, maar ze weet niet wie en dat boeit haar ook niet. Dat heeft haar nooit geboeid. Het enige wat telde was welke kerel bereid was zo snel en stevig mogelijk te krabben als ze weer eens jeuk had.'
'Mama!' riep Asverze geschokt.
‘Oh, Ulvilla vond zichzelf heel wat als priesteres, waande zich een heilige vrouw, maar in feite was ze weinig meer dan een slet met grootheidswaanzin. In de tempel was ze daarom binnen de kortste keren totaal niet meer te handhaven. Ze had constant commentaar, stelde altijd en overal lastige vragen en liep over van gelijkhebberig, betweterig gedrag. En altijd, echt altijd dat geouwehoer met kerels en het opzuipen van alle offerwijn. De tempel leek dankzij haar wel een tweederangs bordeel en zelf had ze nog het meeste weg van een dronken tippelaarster in plaats van een eerbiedwaardige tempeldienares. Ik zweer het je, kuikentje, ze was een regelrechte schande! Als ik alleen maar denk aan alle mannen die ze in de loop der jaren in die uitgewoonde, doorgelegen liefdeskoets van haar heeft gelokt, word ik al spontaan onpasselijk. Bah! Ze verpakte haar gore gunsten als een heilige ervaring, als een rituele loutering van lichaam en geest, als een eerbetoon aan de Godin door middel van totale ontbloting. Ammehoela!'
Van pure woede rukte haar moeder haar naaiwerk bijna in tweeën.'Dat ranzige wijf had gewoon doorlopend vieze kriebel en elke beschikbare krabber was goed genoeg.'
Ysala trok een gezicht alsof ze zojuist in iets heel smerigs had gehapt.'Ja, Ulvilla maakte zich razendsnel onmogelijk. De uitnodiging als min bij alderling Lascar in te trekken om zijn zoon Mascarin te zogen, kwam als geroepen. We trokken dus vliegensvlug in bij Lascar, zijn hongerige pasgeboren zoon en zijn lieve, dorre vrouwtje. Die laatste bleek al snel niet meer dan een onbetekenend detail. Nog voor de week voorbij was, werd de vrouw des huizes veroordeeld tot de logeerkamer en ontpopte Ulvilla zich met veel enthousiasme tot Lascars uitbundige minnares. Het enige voordeel van deze situatie was dat Ulvilla zowaar monogaam werd. Geen keur aan hitsige kerels meer! Geen verhitte vrijers meer in diverse stadia van opwinding. Maar denk maar niet dat ze ook meer tijd aan mij ging besteden. Integendeel, ze richtte vrijwel al haar tijd en aandacht op Lascar. Wat er overbleef, besteedde ze aan Mascarin die regelmatig haar vlezige, romige zoethoudertjes in zijn mond kreeg gestopt. Ik hing, zoals altijd, letterlijk en figuurlijk aan de laatste mem. Ik mocht het doen met de kruimels van de tafel: een aai over mijn bol als ze in het voorbijgaan eens een keer oog voor me had, of kusje op mijn voorhoofd als ze daar toevallig trek in had. Meestal had ze echter trek in heel andere zaken. Dan liet ze zich door Lascar aan haar haren naar de slaapkamer sleuren en de kleren van haar lijf rukken, waarna ze zich als een bronstig beest luid hijgend en krijsend overgaf aan de zoveelste dierlijke paring.'
'Oh, mama, was het echt zo erg?' Asverze kon zich niet voorstellen dat Ulvilla tot dit soort gedrag in staat was.
'Het was voorbij erg! Het was beestachtig, met geen pen te beschrijven! Bovendien was het ronduit beschamend want moedertjelief ging ongegeneerd te keer met alle ramen wagenwijd open en liet zo heel Maanwelle luidkeels meegenieten! Soms krabde ze tijdens de daad van puur plezier letterlijk het behang van de wand! Echt waar, ik heb de losse vellen na afloop aan de muur zien hangen. Ja, wanneer Ulvilla zich liet bestijgen door Lascar gingen alle remmen los! Opgroeien in dat huis was als opgroeien in een pornotheater. Altijd en overal de stank van ranzige, vette seks. Er was geen ontsnappen aan. Ik zat eerste rang en kreeg alles mee. Terwijl het bed zogezegd dwars door de muur werd gebonkt, zat ik in de kamer ernaast, samen met dat muizige, zoetsappige vrouwtje van Lascar dat handenwringend dag in, dag uit, keihard werd geconfronteerd met de zompige liefdesaffaire tussen haar man en haar inwonende beste vriendin. Haar beste vriendin! Nou vráág ik je! Wat ben je dan voor een fijne beste vriendin!?'
'Had je medelijden met de vrouw van Lascar?'
'Welnee! Het lot of lijden van die zijige troela kon me geen zier schelen. Ik was een klein meisje en had alleen oog voor mijn eigen schrijnende ellende. Ik hunkerde intens naar liefde en aandacht maar Ulvilla gaf alles aan haar minnaar en haar zoogkind. Dan zat ik weer eens stilletjes in een hoekje met mijn poppen te spelen, terwijl aan de andere kant van de dunne wand mijn moeder met van opwinding overslaande stem extatisch jubelde: "Oh, jaaa, piemel me nu!" Waarna haar gilletjes en kreetjes overgingen in een woest, orgastisch geschreeuw dat vanuit haar tenen leek te komen. Weet je wat dat doet met een opgroeiend, kwetsbaar, ingetogen kind? Weet je wat dat deed met mij!?'
