Blogpost:
Lailatski
Demotiverend
Na de intiëele opwinding dat ik jaren geleden de tv-serie van Rites of Passage heb gezien (de BBC-serie To the ends of the Earth) en dat dit slechts deel één van een trilogie (de To ends of the Earth trilogie) betreft, kan ik mij er sindsdien niet meer toe zetten verder te lezen. Ik ben pas op 1/5e en tot nu toe is er weinig gebeurd. Het is een dagboekboek, waar ik nooit een fan van ben, en de hoofdpersoon is, net als in de twee andere boeken, een ongelooflijke lul de behanger. Golding heeft een enorm talent voor het schrijven van omhooggevallen aristocraten die je het liefst een klap wil geven. Dat het zich begin 1800 afspeelt helpt niet mee. Rangen en standen zijn zo vermoeiend. Er is werkelijk niks, geen personage, plotpunt of setting dat uitnodigt om verder te lezen.
Na een enorme drang om te lezen in augustus, heb ik in september nog amper een boek aangeraakt. Nou komt dit ook door een zekere fantasyschrijfwedstrijd, maar ligt de schuld ook bij de boeken van meneer Golding en mijn koppigheid korte boeken uit te lezen hoe saai/stom/vervelend ze ook zijn. Zijn boeken zijn nog geen 200 pagina's. In mijn hoofd is dat gelijk "challenge accepted". Dit leidt nu tot een weerzin om verder te lezen. Ik weet dat Rites of Passage een stomvervelend boek gaat zijn, want dat is het nu al. Ik weet dat de plotstructuur K met P gaat zijn, dat waren de andere twee boeken ook. Als ik op Goodreads kijk mag het boek blij zijn dat het nog een score heeft van 3.xx. Er zijn zoveel negatieve recensies. Allemaal benadrukken ze het slechte plot en het eindeloze gezwam. Er zijn weinig effectievere manieren om mij meer te demotiveren (behalve gruwelheden en horror). Zucht. Hopelijk kom ik er tijdens het lezen achter waarom dit boek een Nobelprijs heeft gewonnen. Dan was het nog de moeite waard.
Lees verder op mijn site
