Blogpost:
Jos Kunze
Die Hungrigen und die Satten _ Timur Vermes _ ISBN9783847906605
Deze keer is het vluchtelingenthema aan de beurt; actueel en complex dus voldoende mogelijkheden om een ‘wat als …’ te starten. Als je daar tenminste het talent voor hebt, zoals Vermes.
Ook in dit boek gebruikt Vermes zijn messcherpe humor om de lezer aan het denken te zetten. Dan is natuurlijk wel de vraag of je humor mag gebruiken bij zo’n verdrietig verhaal van mensen op de vlucht voor honger, armoede, geweld, bommen en onderdrukking, zonder het probleem te bagatelliseren. Vermes lukt dat, en wel zo dat de lezer zich regelmatig ongemakkelijk voelt.
De achtergrond: Angela Merkel is met pensioen, Duitsland heeft een bovengrens voor asielzoekers ingevoerd, de buitengrenzen van Europa zijn dicht, ten zuiden van de Sahara worden vluchtelingen opgevangen in enorme tentenkampen. Als je bedenkt dat Vermes al een paar jaar bezig is met dit boek, dan mag je zijn helderziendheid bewonderen. Dit is een situatie waar menig politieke partij haar vingers bij aflikt … ook in Nederland.
Vermes brengt een tweede spoor in het verhaal, namelijk de manier waarop de media steeds minder voorbehoud voelt om dramatische gebeurtenissen – vaak tot in detail op persoonlijk niveau – in beeld te brengen. Dat alles voor de kijkcijfers en reclame-inkomsten. En juist om die reden besluit men een docu-serie te maken vanuit zo’n enorm tentenkamp, wekelijks en live ter plekke verslagen door ankervrouw Nadeche Hackenbusch. De toeschouwers moeten er in onderduiken, ze moeten het zien, voelen, ruiken. Eenmaal ter plekke is het Hackenbusch zelf die zich laat meevoeren op een golf van emoties en uiteindelijk komt het onder haar leiding tot een vluchtelingenstoet van 150.000 mensen die te voet naar Duitsland trekken. De – inmiddels – dagelijkse uitzending wordt een kijkcijferkanon en brengt miljoenen op aan reclame-inkomsten. Onderweg verdubbelt de stoet en hoe verder ze komen, hoe meer de onrust in Duitsland toeneemt.
Alles eindigt in een bijna apocalyptische knal die je als lezer nog eens extra aan het denken zet.
Jammer dat de hardste schreeuwers in onze maatschappij nauwelijks boeken lezen en als ze dit boek al zouden lezen, dan zouden ze de ondertoon niet eens begrijpen … waar zijn we mee bezig?!
