Blogpost:
Barisca
Don Camillo
Don Camillo is een Italiaanse dorpspastoor, een grote dikke man met de tact en elegantie van een pantserwagen, zoals in een van de boeken beschreven staat. Hij heeft het regelmatig aan de stok met Peppone, burgermeester van het dorp, leider van de communisten. Deze vete geeft een beeld van de politieke situatie in Italië kort voor en na de Tweede Wereldoorlog. De rooms katholieken waren politiek vertegenwoordigd in de Christeliik Demoncraten en er was een grote communistische partij. Hun grote conflicten worden in het klein uitgevochten door Don Camillo en Peppone. Het zijn allemaal korte verhalen en de verhalen zijn met vaart en een vrolijke ondertoon beschreven.
Al het eerste verhaal in het eerste boek Don Camillo (en de kleine wereld) gaat hierover. Pepponne komt biechten. Biechten! De leider van de roden. Tijdens het biechten blijkt dat het Pepponne was die Don Camillo in het donker afgerandeld heeft. Als Peppone daarna geknield zit te bidden, overlegt Don Camillo met de Jezus aan het kruis, een beeld in de kerk: “Jezus, zo ik u goed gediend heb, verleen me een gunst. Laat me tenminste een kaars op zijn rug mogen stukslaan. Één kaars maar, Jezus mijn?” De Jezus gaat er niet mee accoord het eindigt met een trap tegen het achterwerk van Peppone.
De Jezus heeft een belangrijke rol in het boek. In het voorwoord van het eerste deel verteld de schrijver dat het niet de stem van Jezus is, maar de stem van de schrijvers geweten.
Zo gaat het altijd door tussen Don Camillo en Peppone die niet met maar vooral niet zonder elkaar kunnen. Dat blijkt vooral als Don Camillo voor straf een paar maanden naar een afgelegen dorp wordt gestuurd door de bisschop, om dat hij met banken boven zijn hoofd stond te zwaaien. Don Camillo en Peppone zijn vooral bliksemafleiders in het dorp waar de gemoederen nog wel eens hoog oplopen.
