Blogpost:
Leo Willemse
Een lange boekenreis (om mij beter te leren kennen)
Naar het Zuiden: eerst Vlaanderen, natuurlijk met Willem Elsschot. Zijn verzameld Werk, cadeau gekregen na een bibliotheekstage in 1971, las ik sindsdien vier keer. Mijn persoonlijke favoriet, voornaamgenoot Leo Pleysier, maar ook Luuk Gruwez en ook Stefan Hertmans, ondanks de vernietigende kritiek van de al even onverbeterlijke Maarten ’t Hart op Oorlog en terpentijn. Verder over de grenzen ga ik maar niet ondanks mijn grote liefde voor de literatuur uit Groot-Brittannië, waar ik geregeld over schreef: Anthony Trollope, Charles Dickens, William Boyd, Jonathan Raban, Robert McFarlane, Joseph O’Connor (Stella Maris!) en te weinig over schreef: Graham Swift, Ian McEwan, Anthony Burgess (eindelijk is Earthly Powers (1982) vertaald!), William Trevor, de rij namen is eindeloos…NamenvallenIk verval in name dropping. Dat is niet om te laten zien wat ik allemaal gelezen heb -laatst nog het machtige Opstanding van Leo Tolstoj- maar uit enthousiasme. Vandaar nog een paar schrijvers die ik de afgelopen jaren met veel plezier las: Sandor Maraï, Irène Némirovsky, Hans Fallada en Muriel Spark -o wat was zij groot in de jaren ‘50/’60 en nu…alleen in vergeelde Salamanderpockets of natuurlijk in de onvergelijkbare Penguins. Begin aan Memento Mori, haar afrekening met spiritisme en je bent aan haar verslingerd.Jacques Klöters, mijn favoriete radioman en biograaf van de Nederlandse kleinkunst, was een eerbetoon gegund. Het komt er niet meer van. De fabuleuze illustratrice en dichteres Bette Westera stond op mijn lijstje, net zoals Jos Ruting, de schrijver-bioloog (Lydia en de Zwaan, In de mierenrijken) en zijn tekenende zus Lotte, ontwerpster van menige romanomslag van Simon Vestdijk (en echtgenote van Jan G.Elburg, over wie ik gelukkig wel een boekenblog schreef). Als lid van de Vestdijkkring schreef ik uiteraard meerdere keren over de duivelskunstenaar uit Doorn. Ook Christine Kliphuis, de serieuze schrijfster voor kinderen en volwassenen (Het oor van Leonoor, Mijn hoofd is hol) was een blog waard. Gelukkig heb ik haar in de Boekenrubriek geïnterviewd! Nou ja, no use crying over spilt milk. Talloze anderen heb ik wel besproken, genoemd, allemaal om u warm te krijgen voor mooie boeken om te lezen.
Dat was me een eer, maar het is nu genoeg. Ik lees nu boeken zonder na te denken over het Boekenblog. Dus onbevangen lees ik Hanny Michaelis, De wereld waar ik buiten sta:Oorlogsdagboek 1942-1945; Herman de Coninck, Onbegonnen werk, gedichten 1964-1982 en James Wood,Tintelingen, het lezen en schrijven van literaire fictie. Dit laatste op aanraden van - allerlaatste tip- van Willem G.Weststeijn, Een jaar lang lezen:verslag van een verslaving. Deze onschuldige verslaving wens ik u van harte toe.AfscheidsgroetDagelijks kijk ik naar mijn ouders op de boekenkast, en daar staat een van hun gekregen boekje, een fragment uit Multatuli’s nog lang niet vergeten Max Havelaar. Met de titel ervan neem ik afscheid van u, met dank voor het lezen van deze Boekenblogs, en met dank aan de OBA. Ik groet u allen zeer!Leo Willemse werkte van juli 1973 tot mei 2017 in allerlei functies voor de OBA.
Lees verder op mijn site