Auteur
Blogpost:
Marceline de Waard
Een rookpluim vol inspiratie
We nipten van onze wijn, de schemer daalde in en tussen de verkleurende boombladeren blies de buitenkachel een grote rookpluim de lucht in. Met een half oor luisterde naar de wandelplannen voor de volgende dag en in mijn hoofd verwaaide de rookpluim tot nevels, die tot leven komen in een parallelle wereld die wij net niet kunnen zien.
De volgende dag mengden de nevels zich met ‘dansende olifanten op het ijs’, het thema van een schrijfwedstrijd. Al tijden zocht ik naar een geschikt verhaal en nu diende het zich aan. Het landhuishotel waarin we verbleven werd een familiehuis, onze kamer de slaapkamer van een oude moeder en de nevels werden verhalen die zij haar kinderen vertelde. Ik bedacht een verhaal dat draait rond de vraag wat te doen met een moeder die schijnbaar dement wordt. Ik won er de dertiende plaats mee in de gelijknamige wedstrijdbundel.
Een paar maanden later kwam het verhaal bij mij terug: er zat meer in de nevels verborgen dan ik in eerste instantie dacht. Ik denk aan de woorden van één van de juryleden: een aantal verhalen gaven haar de indruk dat ze langer waren dan de maximale drieduizend woorden. Zal ze daarmee ook mijn Nevels bedoeld hebben? Mij zat in ieder geval nog steeds dwars dat ik het verloop van het huwelijk van mijn hoofdpersoon in een paar regels af moest doen. Al peinzende kregen ook de andere personages in het verhaal vorm, net als het verleden van de moeder. Een mysterie doemde op. Langzaam duwden de nevels de opzet voor mijn tweede roman, een in Ierland spelend vervolg op ‘Thuisreis’, naar de achtergrond. Mijn tweede roman krijgt vorm.
Lees verder op mijn site
