Auteur
Blogpost:
Vincent Baumgart
Feelbad literature
'Feelgood' literatuur dus, en de allergische reactie die ik van het woord krijg, daar wil ik het over hebben. Ten eerste is dat geen Nederlands, want je zou het 'goed gevoel literatuur' moeten noemen of 'blije literatuur', maar stop met samentrekkingen van Engelse en Nederlandse woorden.
Mijn volgende bezwaar; het misbruik van het woord 'literatuur'. Een genre dat gedefinieerd wordt volgens het effect dat het op de lezer moet hebben, kan geen literatuur zijn. Denk hierbij eens aan de frase: 'humor om te lachen en nog grappig ook'. Een komiek die zegt dat wat hij gaat vertellen erg grappig zal zijn, is geen komiek. Het plaatje van het zigeunerjongetje met de traan is niet verdrietig, het vertelt de beschouwer dat het verdrietig is. Denk ook aan André Rieu die aankondigt dat het volgende nummer erg ontroerend zal zijn. Direct nadat het stuk begonnen is, filmt de camera een vrouw met een traan op haar wang. Het gewenste effect verduidelijken is niets anders dan pure kitsch.
'Feelgood literatuur' zou dus eigenlijk 'kitsch lectuur met de bedoeling van blijdschap' moeten heten. 'Feelgood lectuur' heeft op mij een averechtse uitwerking. Ik hoef maar een paar zinnen te lezen en ik begin geestelijk te kokhalzen. Feelgood is de voortzetting van de iconische Bouquet serie die als doel had de lezer in een geestelijk suikerpaleis te laten verblijven waarvan het zoet gaten in je hersenen bijt.
Zelf probeer ik dus het omgekeerde te schrijven; 'feelbad literature', laat ik het dan maar helemaal in het Engels benoemen. Ik confronteer de lezer met de conflicten die op ons allemaal afkomen in de werkelijkheid van het hier en nu, en hoop dat kwaadheid, geilheid, ontroering en komische opluchting de lezer overweldigen. Lees dus mijn nieuwe roman De Groene Sprinkhaan. Op Bol te koop:
De Groene Sprinkhaan
Lees verder op mijn site
