Auteur
Blogpost:
Yvonne Franssen
Filmpjes! Nee... bloopers!
Allereerst kocht ik een selfiestick. Mijn armen zijn namelijk niet lang genoeg om naast mijn eigen hoofd ook nog een stukje omgeving te filmen, dus zo’n selfiestick leek me een ideale oplossing. Ik had er tijdens mijn laatste vakantie al honderden Aziaten zichzelf uiterst vaardig mee zien filmen en fotograferen, dus dat zou ik vast en zeker ook wel kunnen. Dacht ik. Maar dat was niet zo! Om de een of andere reden ging ik raar in de lens van mijn smartphone kijken zodra ik het toestel op de selfiestick plaatste, en de filmpjes die ik op die manier maakte waren niet om aan te zien. Terwijl ik er in het echt uiteraard fantastisch uitzag. Heel raar. Maar die selfiestick moest weg, dat spreekt voor zich. Dan maar geen stukje omgeving.
Vol goede moed ging ik in de weer, en zo maakte ik in 2019 maar liefst zesenveertig filmpjes! Zesenveertig! Ik schrik er zelf een beetje van. Vooral omdat het vandaag al 8 januari 2020 is, en ik nog geen enkel filmpje heb opgenomen! Nu denken jullie natuurlijk, dan doe je dat toch gewoon even gauw? Hoe moeilijk kan het zijn? Die filmpjes duren gemiddeld nog geen twintig seconden, over hooguit een minuut kun je dan alweer aan je volgende thriller zitten te schrijven. Maar niets is minder waar! Vanwege mijn gebrek aan selfiestick bouw ik regelmatig enorme constructies met stoelen en strijkplanken en boeken en wat al niet meer om een ‘statief’ voor mijn smartphone te creëren. Bovendien gaat er zo heel af en toe ook wel eens iets mis. En dan hebben die twintig seconden film soms heel wat voeten in de aarde. Kijk maar hier of hier of hier of hier of hier. Dan beraad ik me intussen over filmpje zevenenveertig!
