Auteur
Blogpost:
Suzanna Esther
Geologisch
Om personages échte emoties en een geschiedenis te geven moet je soms afdalen in de krochten van je geest en je kunnen verplaatsen in de kronkels van anderen.
Het onderbewuste deel van de mens is dezelfde plek waar dromen uit voortkomen. Iedereen droomt en vaak beleven we daar avonturen, ervaren heftige emoties die in ons dagelijks leven geen ‘actieve’ rol spelen.
Schrijven is wakend kunnen schakelen naar precies dat deel wat verantwoordelijk is voor onze dromen. Het onderbewuste.
In het onderbewuste huizen gevoelens en ervaringen die we overdag wegfilteren of bewust of onbewust verdringen. Dat is logisch want als we tijdens onze dagelijkse bezigheden continue overmand zouden worden door al onze herinneringen en emoties die we met ons meedragen dan zou de maatschappij stilstaan.
Mensen zouden de hele dag voor zich uit zitten staren, ijsberen door de woonkamer, midden op de dag vertrekken van hun werk en hun auto midden in de spits aan de kant zetten.
‘Sorry, ik zit even in mijn onderbewuste en ik moet dat even verwerken,’ wordt volgens mij niet geaccepteerd als goede reden voor verzuim.
Als schrijver mag ik dat wel. Nog sterker: ik moet als schrijver regelmatig afdalen naar de diepste krochten van mijn eigen geest. Al mijn pijnlijke ervaringen en emoties en die van anderen die ik heb ‘geobserveerd’ gebruik ik om personages een écht leven te geven. Wat voor niet-schrijvers een pijnlijke gewaarwording is, is voor mij als schrijver een bron van kennis en wetenswaardigheden.
De meer je als schrijver aan ellende en heftige ervaringen hebt meegemaakt, de meer schrijfmateriaal je hebt om uit te kunnen putten.
Leuke bijkomstigheid: Waar men mij eerst zo gek als een deur vond, denkt men nu ‘Oh ja, Suzanna Esther is een schrijver’.
Lees verder op mijn site
