Blogpost:
Mijuhi
"Het geheim van Grace" - Mariska Overman
Vrouwenthrillers.nl en Uitgeverij De Crime Compagnie zochten liefhebbers die dit boek ontvingen op voorwaarde dat zij daar een recensie over zouden schrijven. Ik bedank hen voor deze kans.Van 2017 tot 2019 schreef Mariska drie delen in een reeks over de ex-rechercheur Isabel Dieudonné; “Hoofdzaak”, “Voltooid” en “Verdoemd”. Naast schrijfster, echtgenoot en moeder is Mariska samen met haar man eigenaar van een communicatiebureau dat de dood bespreekbaar maakt.
Het boek
Titel: “Het geheim van Grace”Auteur: Mariska OvermanUitgever: De Crime CompagnieAantal pagina’s: 343 “Het geheim van Grace” verscheen in 2019 als Kobo Original in vier delen en deze verdeling is vastgehouden bij deze uitgave. Op de cover zie je een statig wit huis achter een hek met op de voorgrond een ruig grasland. De donkere luchten die zich samen pakken boven dit huis, lijken niet veel goeds te beloven.
Inhoud
Deel 1: “Fairytales are more than true not because they tell us that dragons can be beaten” (Neil Gaiman.We maken kennis met Maud die – gevolg gevend aan de haast dwingende uitnodiging van haar tante Josie – naar Ierland vertrekt. Wanneer ze aankomt bij een indrukwekkend wit huis, wordt haar leven al direct op zijn kop gezet. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op en er ontvouwt zich een waar mysterie, waarin twee mannen – James en Liam - uit het dorp een grote rol spelen.
Deel 2: “A legend may not be a record of facts, but the existence of a legend is itself a fact and requires an explanation” (G.Ashe).Het verhaal verplaatst zich naar Dublin en in dit deel worden we meegenomen in de zoektocht van Maud. We ontdekken beetje bij beetje waarom tante Josie Maud heeft uitgenodigd naar Ierland te komen, maar steeds wanneer Maud een antwoord lijkt hebben gevonden, volgen daarop weer nieuwe vragen.
Deel 3: “Imagination often will carry us to worlds that never were. But without it we go nowhere” (Carl Sagan).Maud is nog altijd in Dublin en langzaam wordt duidelijk wie Grace is. Raadselachtige, spannende gebeurtenissen volgen elkaar sneller op en de zoektocht brengt haar naar een klein kustplaatsje. De inbreng van James en Liam wordt belangrijker en tegelijk onduidelijker.
Deel 4: “And above all, watch with glittering eyes the whole world around you, because the greatest secrets are always hidden in the most unlikely places. Those who don’t believe in magic, will never find it” (Roald Dahl).Wie is tante Josie? Wie is Mauds vader? Wat betekent xxxxx? Wat is er met het gedroogde bloempje? En wat is het geheim van Grace? Het blijft tot het eind spannend, ook als lezer wordt je geregeld op het verkeerde been gezet. Uiteindelijk vallen de puzzelstukjes op hun plek, maar niet allemaal….
Het verhaal
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm vanuit het perspectief van Maud, in een wat wisselende stijl. Mariska schrijft vaak in prettig te lezen volzinnen, soms in onrustige korte zinnen die geen geheel lijken te vormen (alsof een gesprek is opgeschreven). Een paar keer flitste bij mij een herinnering aan mijn oude leraar Nederlands door het hoofd “een zin is pas een zin, wanneer er een persoonsvorm en gezegde in zitten”. Het leverde ons menig rode streep op in opstellen. Mariska schrijft beeldend; zonder ooit in Ierland te zijn geweest, kun je je de omgeving zo voor de geest halen en de personages zijn treffend beschreven.De cursief gedrukte intermezzo’s waarin Maud als het ware achteraf uitleg geeft bij haar belevenissen, heb ik na deel 1 niet meer gelezen. Het irriteerde me dat deze stukjes mij uit het verhaal haalden. Toen ik vervolgens deze beschouwingen nog las, merkte ik dat ze een mooie aanvulling zijn, maar niet onmisbaar. Je hebt ze niet nodig voor het verhaal.
Genre
Mijn favoriete boeken zijn thrillers en ik heb diverse titels van De Crime Compagnie gelezen. Dit boek vond ik minder passen in de crime-traditie van deze uitgever; het leest als een roman met een mysterieuze achtergrond. Op basis van de cover en de tekst achterop zou ik dit boek waarschijnlijk nooit gekozen hebben in de boekhandel of bibliotheek, maar de doodshoofdjes van De Crime Compagnie staan ergens voor. Hoewel het minder misdadig was dan de boeken die ik doorgaans kies, was dit een prima boek voor een aantal fijne leesuurtjes.
